Ik heb de belangrijkste wedstrijd niet gezien. Ik zit op een schip waar een vriend zijn zeventigste verjaardag viert, ik kijk uit over het zilveren watervlak van de haven. Hij heeft muzikanten laten komen en verhalenvertellers, maar hij heeft er niet aan gedacht dat het de dag van de wedstrijd tegen Mexico is. De helft van de gasten zit in het ruim te kijken naar het grote scherm, we horen hun teleurstelling, we staan achter, we worden verslagen door de Mexicanen.
Het is moeilijk de geluiden van beneden goed te interpreteren, plotseling gejuich blijkt geen gelijkmaker maar een uitbarsting van teleurstelling. Soms gaat iemand van boven naar beneden om de geluiden te verifiëren, maar het oor blijkt optimistischer dan het oog, we staan achter, we liggen eruit. Het is een grote teleurstelling, maar ik ben er tenminste niet onontkoombaar bij geweest, ik bleef een buitenstaander.
Als ik me verzoend heb met het lot, vallen er twee reddende doelpunten en is de wedstrijd afgelopen. Een nachtmerrie voor de Mexicanen, een zegen voor ons. Dit is de manier waarop ik dit evenement kan verdragen. Ik ga de resterende wedstrijden vanuit een zijkamer volgen, met de kop in het zand.
k heb de belangrijkste wedstrijd niet gezien. Ik zit op een schip waar een vriend zijn
zeventigste verjaardag viert, ik kijk uit over het zilveren watervlak van de haven. Hij heeft muzikanten laten komen en verhalenvertellers, maar hij heeft er niet aan gedacht dat het de dag van de wedstrijd tegen Mexico is. De helft van de gasten zit in het ruim te kijken naar het grote scherm, we horen hun teleurstelling, we staan achter, we worden verslagen door de Mexicanen.