Stef Biemans maakt Villa Achterwerk-programma’s met humor. Codewoord Koekkoek bijvoorbeeld, waarin een hele klas werd gefopt met een kind dat zogenaamd uit een ander land kwam. En Roddels, waarin Biemans op zoek ging naar de waarheid achter een gerucht. Maar ook ogenschijnlijk droge onderwerpen als het vervoer en de verkiezingen in Nicaragua weet hij aanstekelijk te brengen, zo blijkt uit zijn Brieven uit Nicaragua.
Programmamaker Stef Biemans toont in Brieven uit Nicaragua een land waar alles anders is. En waar hij beroemd is.
Hoe ben je aan Audrey gekomen?
Stef Biemans: ‘Die heb ik ontmoet toen ik met m’n vader een film aan het maken was in Nicaragua: Er gaat hier geen trein. Over een route die 117 jaar lang in gebruik was geweest. In 1997 kwam daar een einde aan. We reisden langs de oude rails om te zien wat er van de Nicaraguanen geworden was die bij het spoor werkten.’
Is je vader ook filmmaker?
‘Nee. Hij ging met vervroegd pensioen en vertrok toen naar Nicaragua om er vrijwilligerswerk te gaan doen. En ik zocht hem daar op. Toen ik er de eerste keer naartoe ging, wist ik niet eens precies waar het lag. Maar ik vond het er meteen geweldig. De cultuur, het leven op straat. En ik kwam er Audrey tegen.’
Liefde op het eerste gezicht?
‘Ik vond haar wel heel leuk. Maar zij moest altijd studeren en had eigenlijk nooit tijd. Dus eerst waren we bevriend. Maar ik bleef haar opzoeken en toen werden we verliefd. Ik heb vier jaar op en neer gereisd, was steeds zes maanden daar en zes maanden hier. Uiteindelijk heb ik haar ten huwelijk gevraagd en toen ze ‘ja’ zei besloten in Nicaragua te gaan wonen.’
Waarom niet hier?
‘Audrey studeert voor arts en denkt daarmee in haar eigen land meer nodig te zijn dan in Nederland.’