Mouaz al-Khatib (1960) was hier afgelopen weekeinde op uitnodiging van de Utrechtse studentenvereniging SIB en PAX.
Al-Khatib (rechts naast Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Kerry) is een prominente islamitische activist en denker die bekend staat om zijn kritische houding tegenover de Syrische dictatuur. Hij studeerde toegepaste geofysica en was jarenlang werkzaam voor het grootste oliebedrijf van Syrië. Echt bekend werd hij als imam van de grote Umayyadenmoskee in Damascus. Maar daar kreeg hij een preekverbod. Hij gaf ook nog les aan het Nederlandse Instituut in Damascus.
Al Khatib hoort niet bij een politieke partij. Hij is kritisch tegenover Syrische islamistische strijders: 'Door jullie noemt het westen ons extremisten.' Daardoor zou het westen afwachtend zijn en niet optreden.
Hij is erg kritisch tegenover het regime van president Bashar al-Assad. Daarvoor belandde hij ook meerdere keren in de gevangenis. In november 2012 werd hij, enkele maanden nadat hij zijn vaderland was ontvlucht, gekozen tot hoofd van de National Coalition for Syrian Revolutionary and Opposition Forces, kortweg Syrian National Coalition (SNC). Hij pleitte er toen al voor in gesprek te gaan met Assad. Niemand wilde naar hem luisteren. Het westen niet, de oppositie niet. In april 2013 nam hij ontslag.
'De laatste twee jaar zijn Syriërs afgeslacht door het strenge regime, terwijl de wereld toekeek', aldus Khati. 'Het vernietigen van de Syrische infrastructuur, het vluchten van honderdduizenden en alle andere vormen van lijden waar Syriërs mee te maken hebben waren niet voldoende voor de internationale gemeenschap om ons te helpen ons te verdedigen.'
Achter de schermen geeft hij nu bijvoorbeeld EU-buitenlandcoordinator Catherine Ashton adviezen. In 2011 sprak Chris Kijne al eerder met hem voor het TV-programma Debat op 2 (zie hieronder). Kijne is getroffen door zijn sterke en zachte karakter. Vorige maand schreef hij nog een column over hem op Grenzeloos. Mouaz, waar ben je? Een maand later zitten ze tegenover elkaar.
Al-Khatib pleit voor een staat waarin mensen met verschillende achtergronden in vrijheid en gelijkheid samen kunnen leven. Maar welke consequenties heeft die gedroomde islamitische staat voor de minderheden, zoals de christenen, vraagt Kijne hem. In het gesprek wordt verder gesproken over de rol van het westen tegenover Arabische regimes. Volgens de Syrische activist is het vertrouwen in ‘het westen’ minimaal en zelfs een rol voor de VN ziet Al-Khatib niet weggelegd. Hoe denkt hij er nu, ruim drie jaar later over?