CD First Let’s Dance (Zephyrus) – BRZZVLL
Als onze Vlaamse vrienden van BRZZVLL (uit te spreken als Brazzaville) een nieuw album aankondigen, dan wippen wij van enthousiasme uit onze stoelen. BRZZVLL is namelijk typisch zo’n collectief dat met elke plaat beter wordt. Hun laatste album Engines maakte zodanige indruk, dat we ze wel voor onze tv-opnames moesten uitnodigen. Engines had een originele maar geweldige formule: met de Londense poëet Anthony Joseph trokken de muzikanten één dag in de studio en dat was het. Niks miereneuken en steeds opnieuw opnemen: what they played is what we got. BRZVLL herhaalt deze formule nu met de New Yorkse dichter Amir Sulaiman, waarbij opvalt dat deze plaat in slechts drie (!) uur werd opgenomen. Het resultaat is weer geweldig jazzyfunkyafrogroovy en dat de stem en teksten van Sumailman lijken op die van Joseph stoort geenszins. MvH

CD Blackbird (Mercury Classics) - Milos
Paul McCartney komt naar Pinkpop! Het was de hele week nieuws. Heel opvallend is dat niet, The Beatles is gewoon een van de meest relevante muziekgroepen aller tijden. Dat dacht ook klassiek gitarist Milos (zijn achternaam Karadaglic laat hij voor het gemak achterwege). Hij komt nu met het album Blackbird op de proppen, een hele plaat vol bewerkingen van Beatles-liedjes. Met nummers als Come Together, Yesterday en Here Comes the Sun. Vaak horen we Milos solo op zijn gitaar, soms speelt hij met strijkers, en soms krijgt hij versterking van wereldsterren als Anoushka Shankar (sitar) en Tori Amos (zang). Het allermooiste nummer op de plaat is Let It Be, gezongen door Gregory Porter die het obligaat geworden nummer een nieuw leven inblaast. MvH

CD Ne So (Nonesuch) - Rokia Traore
Né So is het zesde album van de kosmopolitische, Malinese singer-songwriter Rokia Traore. Zij is een exponent van de hedendaagse Afrikaanse muziek. Geen spektakel en acrobatische trommelarij, maar intiem, transparant en minimal. Zoals gebruikelijk is ze zeer geëngageerd - Né So ('thuis') gaat over bijvoorbeeld vluchtelingen. Je hoort haar gloedvolle stem, breekbare achtergrondzang, subtiele drums en snaarinstrumenten (ngoni, gitaar). Het album is geproduceerd door John Parish die ook haar vorige album Beautiful Africa produceerde. Aan Né So doen onder meer mee John Paul Jones, Toni Morrison en Devendra Banhart. Opvallend is de cover van Strange Fruit van Billie Holiday. CC

CD Water Live (Deutsche Grammophon) - Helène Grimaux + Nitin Sawhney
Het thema ‘water’ is voor een pianorecital nou niet meteen revolutionair vernieuwend - hoewel de keuze voor fijne stukken van Berio, Liszt, Debussy, Takemitsu enzovoort zeker verantwoord en smaakvol is op dit nieuwe album van sterpianiste Grimaud. Wat de CD bijzonder maakt is de samenwerking met (drum&bass) producer en film- en game-muziekcomponist Nitin Sawhney, die van elk van de gespeelde klassieke stukken een sfeervolle, vaak minimal-achtige elektronische remix maakte. De Sawhney-stukjes zijn als bruggetjes tussen de klassieke stukken geplaatst, net alsof elke klassieker nog eens even moest nazingen, na-gedacht vanuit de 21e eeuws klankesthetiek. Fraaie combi. Net uit op iTunes. AvN

CD The Catastrophist (Thrill Jockey) - Tortoise
Het heeft 6 jaar geduurd, maar dan heb je ook wat - eindelijk een nieuwe plaat van Tortoise. Het vijfkoppige uit Chicaco afkomstige ensemble heeft sinds midden jaren '90 een unieke plek binnen de Amerikaanse indiescene met hun mix van krautrock, jazz, dub, electronische muziek en klassiek minimalisme. Zo ook weer op hun nieuwe plaat, The Catastrophist. De plaat vindt zijn oorsprong al in 2010, toen de band door stad Chicago gevraagd werd om muzikaal bij te dragen aan een festival voor jazz en experiment. Hiervoor werden vijf stukken geschreven, die met succes werden uitgevoerd. In de loop der jaren werden deze, en andere, stukken steeds meer uitgewerkt: er kwamen verschillende lagen in, meer elektronica, meer details. En niet te vergeten enkele bijzondere gastvocalisten als Yo La Tengo’s Georgia Hubley en Todd Rittman van o.a. Dead Rider en U.S. Maple. Een fijne hypnotiserende plaat, die meer dan de moeite waard is om eens goed naar te luisteren. EvM

CD Steve Reich (Cedille) - Third Coast Percussion
Het vierkoppige Third Coast Percussion uit Chicago scheert op hun nieuwe plaat over drie decennia muziek van Steve Reich heen. Ze spelen onder andere het tamelijk nieuwe Mallet Quartet. Het stuk werd gecomponeerd door Reich in 2009 voor twee vibrafoons en twee marimba’s en zo wordt het op deze plaat ook gespeeld. Het schijnt een vreselijk moeilijk stuk te zijn om te spelen. Maar Third Coast Perscussion schiet schijnbaar moeiteloos door alle ingewikkelde ritmes heen. Alsof het niks uitmaakt grijpen alle stukken met mathematische precisie naadloos in elkaar tot een indrukwekkend geheel. Je moet er als luisteraar maar zin in hebben, die schier oneindige en percussieve ritmes van Reich. Het is lastig om deze cd in een keer uit te zitten. Maar als het dan toch moet, dan maar liever gespeeld door Third Coast Percussion. TK

CD Titan (DYFL) - Plaistow
Niet helemaal nagelnieuw, deze CD van het Zwitserse pianotrio Plaistow (uitgebracht in oktober j.l.) maar toch de moeite om hier nog even te vermelden, want het trio speelt in maart in het Bimhuis in Amsterdam. Dan is het twee jaar geleden dat wij ze opnamen in Paradox in Tilburg. En wat een hypnotiserend concert was dat! Zit in de lijn van het Engelse trio GoGo Penguin en het Australische The Necks: piano, bas, drums, en meer is niet nodig om een groots geluid en een meeslepende groove te creëren. Invloeden uit de minimal. Heerlijk. Zaterdag 20 februari a.s. herhalen we de opname uit 2014 op NPO Soul & Jazz. AvN

CD Violin concerto/Hysteresis (Disquiet) - Michel van der Aa
Michel van der Aa unplugged, voor de verandering. Herkennen we de hand van de man nog wel zonder elektronica? Zeker weten. NRC Handelsblad schreef het al toen het vioolconcert dat hij voor Janine Jansen schreef in première ging in 2014: ‘Herken je Van der Aa meteen als hij unplugged componeert? Direct. Aan het felle knipgeluid dat al snel op Jansens broos met harp en blazers mengende cantilene inbreekt. Aan de intrinsieke nervositeit.’ En zo is het maar net. Van der Aa’s vioolconcert is scherp, virtuoos, en fel. Met een gulle opluchting in het derde deel. Nu is er dan de cd-registratie, waarbij ook het stuk Hysteresis uit 2013 is gevoegd, in een uitvoering van Amsterdam Sinfonietta. Fijne verse vis! TK

Stukje horen? Kan via Soundcloud.