CD Buoyancy (Sony) - Nils Petter Molvaer
De Noorse trompettist en elektronicagrootverbruiker Nils Petter Molvaer maakte een vervolg op zijn veelgeprezen CD Switch met in de gelederen van zijn band dezelfde uitstekende musici: Geir Sundstøl (pedal steel), Jo Berger Myhre (bas), Erland Dahlen (drums) - en dan hanteert iedereen ook nog de nodige elektronica en huishoudelijke apparaten, als het maar geluid maakt. Dat is in dit geval geen flauwe grap, want de klanken die Molvaer en zijn kompanen maken zijn inventief en overtuigend. En net als op zijn vorige CD’s groovy, meeslepend en hypnotiserend. ‘Buoyancy’ heet de CD en dat betekent zoveel als ‘drijfvermogen’, maar het is ook een aanduiding van optimisme en vrolijkheid. Prachtplaat voor de liefhebber van het wat zwaardere werk. 21 oktober live in Paradox, Tilburg.

CD Ijekaru (eigen beheer) – Mateja Gorjup
Prachtig kwetsbaar en origineel klinkt het debuutalbum van de Sloveense jonge zangeres Mateja Gorjup. Het is bijna geen muziek, alleen zang, ijle glas en andere geluidmakende objecten. Het lijkt dus meer op een kunstproject dan op echte muziek. Met haar stem (en een loop) is Mateja in staat om vreemde, soms griezelige geluiden te maken. De liedjes hebben een oeroude bron en zijn mondeling overgeleverd. Je zou haar kunnen onderverdelen onder folk, maar daar is ze iets te eigenzinnig voor. CC

CD I am suffering (Chop Time Music) – Agongo
King Ayisoba is hem voorgegaan: de wereld laten kennismaken met de Kologo muziek uit Ghana. Hij heeft hem zelfs geholpen om dit album te realiseren. Agongo speelt net als King Ayisoba de kologo, een twee-snarig instrument dat, met dichtgeknepen ogen, iets weg heeft van een banjo. De stem en de muziek van Agongo zijn een stuk minder bizar dan die van King Ayisoba (kay, kay, kay…), die overigens even te horen is in het lied ‘Suubala’. Het zijn vrij toegankelijke liedjes met sociale thema’s als de dood. De traditionele snaar- en percussie-instrumenten van het Frafra-volk uit het oosten van Ghana zorgen voor een hypnotiserend en voortstuwend ritme. In één liedje hoor je een synthesizer die naar mijn gevoel een beetje detoneert met de fluwelen klanken van de instrumenten vervaardigd van hout en huid. Een lekker plaatje. CC

CD Kudihohola (Celeste Mariposa Discos) - Chalo Correia
Zet deze plaat op je krijgt al meteen zin om met de heupen te wiegen en als dat niet lukt met je armen te zwaaien. Zanger en gitarist Chalo Correia komt uit Angola en behoort dus tot het lusofone deel van de wereld. Hij zingt Portugees en creools op zijn eigen stijl die sterk verwant is aan traditionele stuwende stijlen als de semba, rebita, rumba en kazacuta. Het is gezelligheid troef vooral als de mondharmonica ingezet wordt. Muziek maken in Angola was eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend, althans niet voor Chalo in zijn kindertijd. Samen met zijn vriendjes knutselden ze van blikjes hun eigen instrumenten. Revolutionaire bands als Os Merengues en Os Kiezos zijn van grote invloed geweest op de toekomstige muziek van Chalo. Toen Chalo naar Portugal verhuisde koos hij voor de muziek om zijn band met zijn thuisland te versterken. In 2015 is zijn debuutalbum Kudihohola uitgekomen. Niet meer zo nieuw dus, maar wel de moeite waard. Bovendien heeft hij een optreden op 16 september in Rasa, Utrecht. CC

CD It’s Hard (Sony) - The Bad Plus
The Bad Plus heet een Amerikaans pianotrio met Reid Anderson op de contrabas, Ethan Iverson op de piano en David King op drums. Geen jazztrio dat zich beperkt tot het ‘traditionele’ repertoire, maar altijd in voor een ongebruikelijke invalshoek, vooral door het coveren van meer of minder bekende popnummers. In dit geval is dat bepaald niet een beperking, maar juist een mooie en muzikale uitbreiding van wat ze te vertellen hebben. Op de nieuwe CD It’s Hard staan bijvoorbeeld covers van The Robots (Kraftwerk), Walk the line (Johnny Cash), en Time after time (Cindy Lauper, maar natuurlijk ook overbekend als cover, door Miles Davis). AvN

CD The Chamber Music Effect (Harmonia Mundi) - VEIN
Nog een pianotrio, maar van een gans andere signatuur, het uit Zwitserland afkomstige VEIN. Vorig jaar zagen we ze in Paradox met Dave Liebman, op deze nieuwe CD is het trio weer gewoon met z’n drieën. Belangrijkste inspiratiebron voor deze uitgave: klassieke muziek, en dan vooral klassieke kamermuziek. Klinkt het als klassieke kamermuziek? Nee, helemaal niet, maar de structuur van de stukken, de gelijkwaardigheid van de drie instrumenten, de precisie waarmee pianist Michael Arbenz, drummer Florian Arbenz en bassist Thomas Lähns spelen hebben alle cruciale kenmerken van kamermuziek. Eigen composities, maar de klassieke achtergrond van elk van de drie leden komt hierdoor overtuigend bovendrijven. Een echte luisterplaat! AvN

CD William Babell: Concertos opus 3 (PanClassics) - Anna Stegmann & Ensemble Odyssee
De kans dat een willekeurige voorbijganger ooit gehoord heeft van de Enselse componist William Babell (1690-1723) achten we hier op de Vrije Geluiden-redactie verwaarloosbaar klein, maar de goeie man was in zijn tijd zeker geen onbekende, al waren de meningen verdeeld over zijn muzikale gaven: de ene recensent vond hem een groter virtuoos op het orgel dan toenmalig wereldster George Fredric Händel, de ander beschouwde hem als een ijdeltuit die niets presteerde. Babell was echter wel de man die door zijn klavecimbel-variaties op aria’s van Händel heeft bijgedragen aan het populariseren van zogeheten ‘muziek in de Italiaanse stijl in het 18e eeuwse Engeland. Tegenwoordig mag-ie vergeten zijn, maar dankzij het speurwerk van Ensemble Odyssee zijn op deze CD fraaie voorbeelden te horen van het eigen werk van Babell. Met in het boekje zeer lezenswaardige informatie over Babell èn over de manuscripten waarin de zes concerten (voor blokfluit en strijkers) en één sinfonia zijn overgeleverd.