CD The Lovesongs of Jehan de Lescurel (Ricercar) - Ensemble Céladon olv Paulin Bündgen
Jehan (of Jehannot) de Lescurel (of de l’Escurel) was een veel voorkomende naam in het Parijs van de 13e en 14e eeuw. Dat verklaart de mythe - of toch vermóedelijke mythe - dat de Jehan de Lescurel die in 1304 aan de galg bungelde wegens diefstal, verkrachting en moord, dezelfde was als de auteur van de 31 prachtige, subtiele liefdesliederen die gevonden werden in een 14e eeuws manuscript dat zich nu in de Bibliothèque Nationale in Parijs bevindt, en waarin we naast die 31 chansons de befaamde Roman de Fauvel vinden. Het raadsel is nog lang niet opgelost, want wie Jehan de Lescurel precies was weten we nog steeds niet - zelfs zijn naam is alleen door speurwerk achterhaald: in het 28e liedje vinden we een acrostichon, een tekst gevormd uit de beginletters van de regels: Dame, Jehan de Lescurel vous salue… En voor wie zijn de liefdesliedjes bedoeld? Voor de ‘hooggeboren’ Bietris uit chanson 6? Of voor de ‘kleine blonde en mooie’ Gillette uit chanson 31? Alle ruimte voor fantaseren bij de prachtig gezongen, doorgaans éénstemmige chansons, deels a cappella, deels begeleid door een bonte stoet middeleeuwse instrumenten. Heel mooi plaatje. AvN

CD: Johnny Come Lately (Jazzarchief) - Ben Webster meets Piet Noordijk
“Ben Webster verkeerde tijdens zijn laatste levensjaren in een slechte conditie: hij was dik, kortademig en dronk meer dan goed voor hem was”, zo valt te lezen in het boekje van de nieuwste cd van het Nederlands Jazz Archief met daarop een live-concert van Ben Webster in 1973. De verwachtingen van het concert, dat hij op 2 september van dat jaar gaf in jazzclub De Koffer in Groningen, waren dan ook laag gespannen. De medewerkers van de VPRO Radio, die het concert zouden opnemen, waren nerveus. Maar wat een geluk dat ze het concert toch opnamen! Totaal onverwacht klom ook de Nederlandse saxofonist Piet Noordijk het podium op om mee te spelen met Webster en zijn kwartet. Noordijk krikte het spel van Webster en de zijnen op. Het concert werd legendarisch en staat nu dus op cd. Met boekje vol herinneringen aan die 2e september. De cd wordt 28 mei gepresenteerd in Platenzaak Swingmaster in Groningen. MvH NB: 36 jaar na dat concert met Ben Webster speelde Piet Noordijk de sterren van de hemel in Vrije Geluiden:

CD Cohearance (Mack Avenue Records) - Yellowjackets
De rhythm & blues- en fusionformatie Yellowjackets bestaat al sinds 1977, met tegenwoordig in de vaak veranderde gelederen Russell Ferrante (toetsen), Will Kennedy (drums), Dane Alderson (bas), en Bob Mintzer (rieten en fluit). Aanvankelijk zat Yellowjackets duidelijk in de hoek van de fusion, als een soort opvolger van Weather Report, maar met de komst van Bob Mintzer ontwikkelde Yellowjackets zich meer en meer richting jazz. Cohearance is een relaxte plaat met een tijdloos karakter, zonder hippe frivoliteiten, zonder gewilde gekkigheid en met gewoon goed geschreven en gespeelde stukken, toegankelijk voor alle gezindten. “De collectiviteit en een coherent groepsgeluid staan voorop en krijgt ieder lid evenveel ruimte om in elk geval af en toe toch nog wel iets van instrumentenkrachtpatserij te tonen, zonder dat het ontaardt in nergens naar toe leidend en stuurloos gepiel.” schreef Ron de Joode terecht op written in music. AvN

CD Nihil Novi (Blue Note) - Marcus Strickland’s Twi-Life
Een kaleidoscopische plaat die borrelt van de muzikale ideeën - zonder terughoudendheid weet blazer Marcus Strickland het ene na het andere motief, ritmisch, melodisch, stilistisch, qua sound of feel, aan elkaar te rijgen tot een muzikaal avontuur. Een avontuur dat je op het puntje van je stoel houdt, je af en toe aanzet tot meedeinen met de groove maar even vaak ook weer in verbaasde verwarring achterlaat (‘huh, waar is de beat gebleven?’). Nieuwe band met trompettist Keyon Harrold, twee toetsenisten, Mitch Henry en Masayuki Hirano, bassist Kyle Miles en drummer Charles Haynes. En dan ook nog een reeks gasten, als Meshell Ndegeocello (die ook de CD produceerde) en Robert Glasper. Het sterke aan de plaat is dat het niet een staalkaart is van stijlen, maar daadwerkelijk al die stijlen weet te verbinden tot een heel eigen geluid, zonder er een door elkaar geroerde brei van te maken. Verdient en verdraagt keer op keer opnieuw luisteren. AvN

CD: Lunar Love (Agogo Records) – Mop Mop
Rare grooves, vreemde geluidjes, duister ingesproken vocalen, vol invloeden van elektronica, dance, jazz en world. Is dat de formule van Mop Mop? Nee, maar beter dan dat is het niet te omschrijven. Mop Mop is de naam waaronder Andrea Benini, een Italiaanse producer/DJ/componist/muzikant die in Berlijn woont, zijn muziek uitbrengt. Hij heeft een vreemde maar zeer exquise neus voor muziek, en zijn vorige plaat Isle of Magic hebben we bij Vrije Geluiden op toen nog Radio 6 behoorlijk grijs gedraaid. Nu is dan eindelijk de opvolger Lunar Love. Die echt op geen enkele manier teleurstelt. De Engelse spoken word poet Anthony Joseph is wederom van de partij, de productie is van hoge kwaliteit: helder en vintage tegelijk. MvH