CD First Let’s Dance (Zephyrus) - Brzzvll ft. Amir Sulaiman
Brzzvll is de huisband van het Belgische feestmerk Nuff Said - zelfbenoemd kruispunt van livemuziek, comedy en gesproken woord ‘voorbij wat morgen hip is’. Net verschenen: FIRST LET’S DANCE, A ‘Nuff Said celebration ft. Amir Sulaiman. Vrije Geluiden maakte een tijd geleden in Antwerpen een opname van Brzzvll met de Engelse spoken word artiest Anthony Joseph uit Engeland, nu is er dus een cd met de uit New York afkomstige dichter en activist Amir Sulaiman. Bassist Dries Laheye en drummer Stijn Cools leggen een rotsvast en zeer dansbaar fundament onder de funky maar ook vrije en soms van doldwaze geluidsdecoraties voorziene grotestadsjazz. ‘My soul is an illegal immigrant without his papers, my soul can’t find his way home…’, veel actueler krijg je ze niet. Wakker schrikken, mensen. Niets om bang voor te zijn. AvN

CD Todo Mundo é Feio (NAFF Rekordz) – UTZ
Bij Vrije Geluiden worden we overstelpt met cd’s, en daar zijn we blij mee, want hoe meer nieuwe cd’s we krijgen, hoe groter de kans dat we geweldige muziek ontdekken. Vaak zit er iets tussen wat ons echt niets zegt. Zo kregen we laatst een postzending met ook het album van UTZ. Op de voorkant zien we een man in spijkerbroek rennen door een bos. De titel van de plaat is Todo Mundo é Feio. Onze Portugees sprekende collega weet de betekenis: iedereen is lelijk. Nou, dat klinkt gezellig. UTZ blijkt een groep muzikanten Brussel te zijn, rond de Braziliaanse zanger en gitarist Renato Baccarat. Beter nog: UTZ blijkt heel erg fijne en lichte muziek te maken. Toch best gezellig eigenlijk. Fijngevoelig en toch energiek, met gitaar, wat blazers en percussie. Braziliaans, jazzy, poppy. Prima plaat. MvH

CD Mason Bates: Works for Orchestra (SFS Media)  - San Francisco Symphony Orchestra olv Michael Tilson Thomas
Klassieke musici en componisten ontbreekt het vaak aan gevoel voor popmuziek. Het is jammer, maar het is zo. En daarom zijn projecten waarbij pop en klassiek vermengd worden ook vaak op de een of andere manier vervelend. Soms betreft het ‘t soort klassiek dat je niet wil horen, of het soort pop, en in het slechtste geval allebei. Mason Bates heeft dat soort problemen niet. Gooi vier gelijke delen filmmuziek, Amerikaanse minimal, John Adams en Bang on a Can bij mekaar, en je hebt de muziek van de (voor klassieke begrippen) jonge Amerikaanse componist Mason Bates. Mason is niet alleen symfonisch componist, maar ook dance-dj en dat hoor je dan weer in zijn composities terug. Om de verwarring samen te vatten: Mason Bates omarmt vele muzikale werelden, en gooit die bij elkaar. Wat al die jazz-harmonieën, filmmuziek-loopjes en de elektrieke samples samen vormen is indrukwekkend. Muziek om jezelf helemaal in onder te dompelen, om na geruime tijd enigszins gedesoriënteerd weer boven te komen. TK

CD Touristes (Six Degrees Records) - Vieux Farka Touré & Julia Easterlin 
De Malinese gitaarwizard Vieux Farka Touré, zoon van de legendarisch Ali Farka Touré, heeft met de Amerikaanse singer-songwriter Julia Easterlin een verrassend mooi album gemaakt. Ze hebben elkaar twee jaar terug ontmoet in NYC. In twee uurtjes hebben ze, vol enthousiasme en inspiratie, maar liefst vier songs geschreven. Het album bevat zes eigen nummers en drie covers, Masters of War van Bob Dylan, I'm Not Done van Fever Ray en de Appalachian folksong In the Pines. De kenmerkende Malinese gitaar van Vieux sprankelt en geeft een speelse kleur aan de soms larmoyante stem van Julia, die af en toe haar loopstation gebruikt. Vieux zelf is een beetje aangestoken door haar, hij zingt met veel meer pathos. Natuurlijk laat hij zijn gitaar een keer flink scheuren. Het album is veel rustiger dan zijn solowerk, de drums zijn wat platter, maar het geluid is globaal met een sterke couleur locale innovant.  Hier een schattig filmpje van de jongste interviewer die ik ooit gezien heb, waarna het lied Little Things (hun eerste liedje) volgt. CC

CD The String Project (ACT) - Philip Catherine
Bij de combinatie jazz en een strijkorkest denk je misschien al gauw aan easy listening, flakkerend kaarslicht, lauwe witte wijn en taai geworden borrelnootjes, maar ho! Dat is nou net níet wat gitarist Philip Catherine met het Kamerorkest van Wallonië op CD zette. Nee, het is zeker geen lastige, ingewikkelde, stuurse of schurende avant-garde. Maar de inventiviteit van melodieën, het meer dan uitstekende kwartet (met onder andere de ingetogen slagwerker Hans van Oosterhout) dat hem begeleidt, de melancholieke ondertoon - dat alles maakt dit tot een gewoon goed, fijn plaatje. AvN