De Russische pianist Nikolai Lugansky at rustig zijn biefstuk, dronk nog een kop koffie en deed nog heel even aan uitbuiken. Dat was in een restaurant even om de hoek van het conservatorium in  Moskou, de stad waar hij in 1972 werd geboren. Hij keek op zijn horloge en zei:  “Sorry ik ga, over een kwartiertje moet ik op.” Meneer moest het eerste pianoconcert vertolken van landgenoot Tsjaikovski. Oh ja en het betrof de finale van het gerenommeerde Tsjaikovski Concours. Natuurlijk speelde hij een thuiswedstrijd, maar toch. Hij werd tweede, want een eerste prijs werd er in 1994 niet uitgereikt.

Naast zijn tijdgenoot Kissin hadden we er wel een uitmuntende pianist bij. Misschien wat minder uitgesproken en spectaculair dan Kissin, maar hij is een lieveling zeker als het gaat om de Russische muziek. Zoals op zijn laatste cd met de Preludes van Rachmaninov. Niet overdreven virtuoos gespeeld. Lugansky neemt zijn tijd en tovert de belangrijkste ingrediënten naar boven. Vaak dwingt een pianist je in een hoek te gaan staan. Ze gunnen je vaak maar weinig ruimte om je eigen romantische ziel te openen bij het beluisteren. Simpel, bij Lugansky lukt me dat wel.