Voor me ligt een gloednieuwe opname van Bach’s Johannes Passion (SACD). Nadat ik drie keer de hele Matthaus olv Reinbert de Leeuw heb meegemaakt dit jaar, dient de Johannes als een prettige cooling down. Ook machtig hoor de Johannes, maar toch geen Matthaus. Waarom niet? Dat kan ik nog niet uitleggen, daarvoor heb ik te weinig geschiedenis met de Johannes. De Matthaus maak ik al mee sinds mijn achtste. Niets om over op te scheppen, want ik vond die eerste Matthaus loodzwaar en saai, en de stoeltjes in het houten Tivoli in Utrecht, inclusief boom in het midden van de foyer, verzachtten de omstandigheden ook niet echt.

Ik heb mezelf nu de opdracht gegeven de Johannes dit jaar beter te leren kennen. De Matthaus draai ik ook het hele jaar door, dus waarom de Johannes niet? En met deze nieuwe opname van René Jacobs zie ik er naar uit. Dirigent Jacobs is een zoeker die in vele meesterwerken vaak een nieuw klontje goud vindt. Jacobs, van huis uit zelf een bekwaam zanger weet ook dit keer weer een sublieme cast om zich heen te verzamelen en zet het openingskoor zo heerlijk dramatisch en kleurrijk neer. Jacobs stuurt en bestuurt in deze opname verder de Akademie fur alte Musik Berlin het het RIAS Kammerchor.  

Als ontdekkingsreis is deze SACD extra interessant. Bach sleutelde tot aan zijn dood in 1750 aan zijn Johannes Passion. Jacobs koos voor deze cd voor de derde versie uit 1732. In de cd/dvd box zit ook nog een code waarmee je club Harmonia Mundi kan bezoeken en daar heeft Jacobs ook nog de versies uit 1725 en 1750 opgenomen. Genoeg voor een jaar Bach vergelijk en onderzoek.