Voxtra

Traditionele zangstijlen uit verschillende uithoeken in één koor

Voxtra is een multicultureel zangkoor. Vocalisten uit België, Finland, Sardinië en Madagaskar, namen samen in 2016 een album op waar de verschillende zangtradities op samen komen. Het resultaat is wonderlijk want de verschillende tradities hebben toch meer gemeen dan gedacht.

Het project is opgestart vanuit het Brusselse wereldmuziekpodium Muziekpublique dat graag werkt met migranten. De leden van Voxtra zitten verspreid over België. De Sardijnen wonen bijvoorbeeld in Belgisch Limburg waar ze in de kolenmijnen hebben gewerkt. Op verzoek van de gemeente Genk hebben ze in 2010 de zanggroep Tenore Monte Arvu opgericht. Op het repertoire staan onder meer typische Sardische herderspolyfonie met keelzang.

De Familie Gjini komt uit Albanië en houdt zich bezig met iso-polyfonie, een vorm van meerstemmigheid waarbij één toon blijft liggen, de bourdonstem. De zangeres Anu Junnonen is in België vanwege haar studie en zingt rune- en joikliederen uit Finland. Talike Gellé komt uit het dorpje Ifotake in het zuiden van Madagascar. Ze is gespecialiseerd in polyfone zang in het Antandroy, de taal van dat gebied. De volkszanger Raphael De Cock put uit de Belgische volksmuziek, maar heeft ook veel geleerd van de zang uit Albanië en Sardinië (zie filmpjes hieronder).

In het aftasten van elkaars tradities wisselden ze in het begin vooral veel liedjes uit. Zo begon Raphael bijvoorbeeld met het volksliedje 'Een sneeuwwit vogeltje', waarop Anu reageerde met een Fins liedje dat daar goed bij paste. Ze zijn uiteindelijk op zoek gegaan naar de raakvlakken van de verschillende tradities.

CD The encounter of vocal heritage (Muziekpublique) – Voxtra
Iedereen is gelijk, maar dat betekent niet dat we allemaal op elkaar moeten lijken. Integendeel, we moeten onze culturele verschillen koesteren, lijkt de boodschap achter het zangproject Voxtra ‘the encounter of vocal heritage’. Traditionele vocalisten uit Sardinië, Madagaskar, België, Finland en Albanië, staan zij aan zij en zingen nieuw gecomponeerd werk. Wat? Als dat maar niet vreselijk botst, hoor ik je denken. Vreemd genoeg botst en schuurt het zeker maar vaker klinken de verschillende zangstijlen heel harmonieus. Het klinkt heel vertrouwd als je bekend bent met de rurale Sardijnse polyfonie, maar als je er beko-stijl uit Madagaskar en de Yoik uit Finland bij hoort, is het andere koek. Dit is toevallig zo in het lied Ballu Seriu, maar in elk lied komen de verschillende zangstijlen bij elkaar. Het is niet zo dat constant alle tradities tegelijkertijd te horen zijn. Het is heel mooi en gedoseerd. Het cd-boekje voorziet van de zangteksten in Frans, Duits en Engels. CC