Saxofonist Tom Sanderman is een veelzijdige performer die vooral graag Nederlandse minimal music speelt
Saxofonist Tom Sanderman. Hij is jong, zelfbewust en maakte een muzikale keuze die ons bij Vrije Geluiden meteen raakte: minimal music. Hij speelt met orkesten en ensembles, maar ook graag solo. Eind vorig jaar verscheen een solo-cd met stukken van minimal-componisten als Steve Reich en Philip Glass. Het belangrijkste werk op die cd echter is het serene en intense 'The River Beneath Us', dat de Nederlandse postminimalist Anthony Fiumara speciaal voor Sanderman schreef.
Waar komt die voorkeur voor minimal music vandaan? En waar komt Tom zelf eigenlijk vandaan? ‘Mijn oudere broer haalde op school een onvoldoende voor muziek - en dat wilde ik liever niet. Dus ik bedacht dat ik een muziekinstrument moest leren bespelen, maar eerlijk gezegd had ik geen idee van hoe of wat, eigenlijk was de saxofoon een random keuze. In mijn familie heeft ook helemaal niemand echt iets met muziek. Het was kortom een schot in de duisternis. Maar ik merkte al snel dat ik het spelen op de saxofoon echt heel leuk vond. Na een jaar of twee wist ik het: ik wil naar het conservatorium’
Tom haalde zijn bachelor in Tilburg op het Fontys conservatorium, en daar rondt hij dit jaar ook zijn master af. ‘In Tilburg kon ik les krijgen van Ties Mellema, en dat was precies de docent die ik graag wilde hebben. Ties stimuleerde me om zelf keuzes te maken. Zelf te luisteren, zelf te ontdekken waar mijn muzikale liefde ligt. Dat heeft me werkelijk gemaakt tot de muzikant die ik nu ben. Momenteel heb ik ook les bij Niels Bijl, die heel goed is op de tenorsaxofoon - het instrument waar ik het allermeeste van houd.’
Het afstudeerconcert voor zijn bachelor, in de Concertzaal in Tilburg, was om een aantal redenen meer dan opmerkelijk. Maar toch vooral omdat er speciaal voor Tom een splinternieuw stuk geschreven was: The River Beneath Us, van componist Anthony Fiumara. Dat overkomt je niet zomaar, als jonge beginnende muzikant. Tom: ‘Door mijn lessen bij Ties en door zijn stimulans om zelf echt goed te luisteren kwam ik uit bij de hedendaagse muziek, en dan voor bij minimal music, en bij de Nederlandse minimal music. Een jaar of vijf geleden hoorde ik voor het eerst een stuk van Steve Reich, en dat heeft met toen zoin een totaal andere wereld gebracht dat ik wist: dit is het. Dit is wat ik zelf tot stand wil kunnen brengen. Vanaf toen ben ik veel minimal music gaan spelen. Na een concert waar ik muziek van Louis Andriessen speelde kwam Anthony Fiumara op me af, hij zei dat hij onder de indruk was van mijn spel en hij vroeg me of hij een stuk voor me mocht schrijven. Dat was behoorlijk overweldigend: ik was nog helemaal niet afgestudeerd en dan komt een componist met zo’n bekende naam vragen of hij een stuk voor je mag schrijven! Daarna ontstond een heel bijzondere samenwerking - en uiteindelijk is er een vierdelig solostuk van twintig minuten uit voortgekomen dat ik gespeeld heb op mijn examenconcert, en dat inmiddels ook op CD staat.’
En nu dus, in juni, het master-examen. En ook daar nieuw, speciaal voor Tom geschreven werk. ‘Ja, ik speel in juni twee nieuwe stukken. Een solostuk voor tenorsaxofoon van componiste Nicoline Soeter - ik heb haar gevraagd om een stuk te schrijven rondom het thema ‘Alzheimer’, dat is iets waar ik graag iets mee wilde doen. En de jonge componist Remy Alexander, bijna afgestudeerd, schreef een stuk voor sopraan en sopraansax. Ik bewonder zijn stijl en hij is ook een voorbeeld van hoe fijn het is als je als muzikant en componist zo nauw kunt samenwerken.’
Vorig jaar mocht Tom Sanderman spelen met het ensemble Bang on a Can, op het Bang on a Can Summer Music Festival, in de Verenigde Staten. ‘Mijn muzikale helden! Heel bijzonder om dat te kunnen doen.’ Bang on a Can is een van de belangrijkste groepen componisten en musici op het gebied van nieuwe en vernieuwende muziek, met een belangrijk aandeel in de minimal music.