Het was effe gissen waar Pan de Capazo vandaan komt, want aan de instrumenten die ze bij zich hebben kan je het niet zien. De band heeft muziekstijlen uit alle uithoeken van Europa bij elkaar geveegd. Vervolgens de bijbehorende instrumenten mee gegapt, en daar een volledig eigen stijl mee geboetseerd. Google Translate leert me dat de naam van de band, vermoedelijk vrij vertaald, ‘brood reiswieg’ betekent. Daar kom ik ook niet verder mee. Gelukkig maakt het allemaal niet zo erg veel uit, want de muziek is dik in orde. Pan de Capazo speelt een soort turbo-klezmer, waar je bij vlagen de zenuwen van krijgt, maar die wel aanstekelijk en dansbaar is. En die turbo-klezmer wordt gespeeld op basklarinet, doedelzakken uit Galicië en Hongarije, Baskische albokas, Moldavische kaval en draailier en gardon uit Transylvanië, om maar eens wat te noemen. Het publiek komt er ondertussen heel behoorlijk van in beweging.

Pan de Capazo is een Spaanse groep die ontstaan is in de winter van 2002. Hun muziek is een mix van Spaans-Galicische traditie met Oost-Europese invloeden. “Rooted Folk”, noemen ze het zelf. De zanger van de band houdt gedurende het optreden hele verhandelingen in een of ander Spaans dialect. Zijn meeslepende en gedragen toon doet vermoeden dat hij zijn levenslessen met ons deelt. Maar soms heeft hij het ook over distributieriemen, motorpech en het gemak van een zonnebril. Veel chocola is er niet van te maken, want ik spreek dat Spaanse dialect niet. Ik kom maar van de havo. Ondertussen haalt de band alle geijkte trucjes uit met het publiek. Iedereen moet op de grond gaan zitten, en als de muziek versnelt allemaal tegelijk opspringen. Dat werk, je weet wel. Het is misschien een beetje flauw, maar het werkt wel, want het publiek eet uit hun hand.

Gezien: Mondo, 15.00-16.00 uur, 15 mei Music Meeting 2016
TK