Bekend geworden door zijn mix van Nigeriaanse highlife, funk, soul en jazz, een grote invloed op Fela Kuti. Jaren in de VS gewoond, inmiddels terug in Nigeria en hier samen met de Londense band The Heliocentrics.

Orlando Julius vergaarde 50 jaar geleden (!) met de plaat Super Afro Soul niet alleen sterrenstatus in Nigeria, maar kreeg ook belangrijke invloed op muziek in de Verenigde Staten. Meer dan een halve eeuw in het vak, maar niet klein te krijgen, deze artiest-tot-in-de-vezels. Goedlachs tot en met, communicatief naar iedereen, ongelooflijk energiek. Je zou misschien verwachten dat hij het zware werk overlaat aan de jonge bandleden van The Heliocentrics - de Londense band waarmee hij regelmatig optreedt, en met wie we hem ook al eens opnamen in Groningen - maar nee hoor, hij houdt de lead en blijft in control. Okee, soms een beetje gestuurd door zangeres en danseres Latoya Ekemode, maar dat draagt eigenlijk alleen maar bij aan de charme van de man die niets liever lijkt te doen dan het feest op gang brengen voor het publiek. Met zijn vocalen - bijna meer spoken poetry dan melodieus zingen - maar net zo goed met zijn tenorsax laat hij de jongere garde ook een flink poepie ruiken. Hij vertelt op zijn manier een meeslepend verhaal, met alle middelen waar hij over kan beschikken: een scheurende sax, zijn stem, een huppeltje over het podium... met een gespeeld stijve rug maar met nog altijd souplesse in de heupen, en zijn band steeds aanmoedigend, met soms niet meer dan een gebaar van 'toe maar, speel dat riffje nog een keer!'

Het duurde even voor de sax van Julius tot het publiek doordrong, maar het technische probleempje met de versterking was daarna gelukkig opgelost. De Heliocentrics vormen een amalgaam van Afrikaanse ostinato-ritmes, vette soul-achtige blazersklanken van trompettist Daniel El Congo, en underground-achtige grooves, dat laatste lekker meeslepend aangezet door het bijna permanent gebruik van het wah-wah pedaal door gitarist Adrian Owusu. De fraai zwart gelakte baritonsax van Jason Yarde brengt nog wat extra lagen in de diepte aan, maar alsof hij voor de gezelligheid zin had in iets anders zet hij zijn instrument in de standaard, pakt een leeg bierflesje, een theeglas en een lepel en voegt zich vrolijk deinend bij de ritmesectie (drummer Malcolm Catto, basgitarist Raul Monsalve en percussionist Jack Yglesias).  En dan, zomaar wordt het keyboard bespeeld door vier muzikanten tegelijk. Muziek gaat immers niet alleen over de goeie noten, maar toch vooral over plezier, geluk, levensvreugde, of anders toch de helden waar we tegenop kunnen kijken.

Afrika Festival Hertme | zaterdagmiddag 16.45 | AvN