Olivier Greif Ensemble

Toegewijd aan de intense, gepassioneerde en compromisloze muziek van componist Olivier Greif

‘De muziek van Greif zit vol emotie, vol passie. Intens. Maar ook totaal compromisloos: je vindt het mooi, of je vindt het verschrikkelijk.’ Dat zegt celliste Anne-Élise Thouvenin van het Olivier Greif Ensemble. Zijn pianotrio uit 1998 zit vol van dramatische contrasten: vrolijk en levendig op het ene moment en dan weer uitzinnig en bezeten. Muziek die niemand onberoerd laat. Het laatste deel uit dit trio wordt gespeeld in Vrije Geluiden op zondag 26 februari op NPO 1.

Olivier Greif is een ten onrechte bijna vergeten componist. Hij werd geboren in 1950 in Parijs uit Pools-Joodse ouders; zijn vader was een overlevende van Auschwitz, en dat bracht Olivier Greif ertoe om een om voor een aantal van zijn composities de Holocaust als thema te kiezen, zoals Lettres de Westerbork, op teksten uit de brieven van Etty Hillesum.

Olivier Greif werd, vermoedelijk tengevolge van darmkanker, niet ouder dan 50. Hij overleed in 2000. Vooral in de laatste tien jaar van zijn tamelijk korte leven schreef hij  intense en duistere muziek. Samen met zijn familie probeert Anne-Élise Thouvenin de muziek van Greif meer bekendheid te geven. Daartoe richtte ze samen met pianiste Victoria Dmitrieva en violist Jesus Jimenez het Olivier Greif Ensemble op. De drie musici leerden elkaar kennen aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen. Meer informatie is te vinden via hun website.

Greif wilde terug naar de wortels van de muziek - volgens hem: de stilte. Om die stilte te vinden sloot hij zich aan bij een religieuze sekte, geleid door goeroe Sri Chinmoy. Hij stopte daar met componeren en wijdde zich volledig aan meditatie. Toch was na tien of vijftien jaar de drang om muziek te schrijven te groot geworden, en hij begon weer met componeren - puur voor zichzelf. En juist dat was in die sekte verboden: je mocht niets voor jezelf houden. Olivier Greif werd onmiddellijk uit de sekte gezet. Bij wijze van revanche schreef Greif in 1998, en binnen slechts tien dagen, het al genoemde pianotrio. Boosheid, frustratie, het gevoel van verraad en vernedering geven het stuk een beklemmende sfeer. ‘Als in een hallucinatie’ en ‘Als in een nachtmerrie’ zijn de aanwijzingen die Greif bij het stuk geeft.

© Vrije Geluiden / http://www.vpro.nl