Zaterdagavond kwart voor elf in een prachtige kerk met Matana Roberts. Klinkt als de perfecte plek voor deze kunstenares. Bijna alle stoeltjes en banken zijn ook bezet bij aanvang van het concert. Het ziet er prachtig uit en het begint prachtig.  Sfeervol met mooie beelden en klanken, vooral van haar stemgeluid. Ze zingt en vertelt verhalen die prachtig met de geluiden samenkomen.

De in New York wonende Matana Roberts mag je wel omschrijven als een muli-talent.  Ze is namelijk niet alleen saxofonist maar ook componist en zangeres èn ze experimenteert met geluiden. Vorig jaar verscheen het derde deel van haar Coin Coin project, River Run Thee. Ook dit deel werd overal weer heel goed ontvangen. Coin Coin is gepland als 12-delige serie met als doel een persoonlijke en politieke verkenning van de Afro-Amerikaanse geschiedenis. Dit doet ze middels een solo-improvisatie met saxofoon, elektronica en stemmen.  

Er lijkt iets geks aan de hand te zijn - Matana biedt meerdere malen haar excuses aan. Jammer genoeg verleg ik daardoor mijn aandacht net iets teveel naar wat er mis is, al weet ik zelf niet zo goed wat dat nou precies is: is het geluid te zacht? Missen er beelden in de projectie? Desondanks blijft het prachtig wat ze doet. Met elektronica, saxofoon en haar stem weet ze een indrukwekkende set te verzorgen. Wanneer ze haar sax pakt, grijpt het mij het meest. Prachtige melodieën.

Helaas lopen er nogal wat mensen weg uit het concert, misschien wel doordat er iets met het geluid en de beelden mis is. Matana blijft dan ook haar excuses aanbieden dat ze de mensen niet “the full experience” kan geven. Ondanks alles was het een prachtig optreden.

Gezien 2 april 2016, Rewire, Den Haag. EvM