Pianist Enrico Pace won in 1989 in Utrecht het Internationaal Franz Liszt Piano Concours en Igor Roma werd in 1996 winnaar van deze wedstrijd. Beiden startten een solocarrière, maar vonden elkaar ook in het repertoire voor twee piano’s. Twee vrienden uit de erkende pianoschool in Imola studeerden bij de befaamde pedagoog Franco Scala. Ze dagen elkaar nu uit, in The Planets van de Engelse componist Gustav Holst. In de vorige eeuw kregen beide Italianen de zaal van Vredenburg Utrecht plat door in de finale van het Liszt Concours de Totentanz op onnavolgbare wijze te vertolken. De grote zaal kolkte, er werd gefloten, geschreeuwd alles en iedereen was binnen enkele minuten overtuigd; dit zijn winnaars.
Igor Roma & Enrico Pace
Italiaanse meesterpianisten
Twee vrienden uit de erkende pianoschool in Imola spelen Gustav Holst meesterwerk The Planets
Toen de Engelsman Gustav Holst (1874-1934) zeventien jaar was kreeg hij een zenuwontsteking in zijn arm. Zijn grote wens om pianist te worden viel daardoor in het water. In plaats van piano ging hij compositie en trombone studeren aan het conservatorium. Later nam hij een baan als trombonist bij verschillende orkesten. Ondanks vele andere composities blijft Holst onverbiddelijk verbonden met zijn suite De planeten (Planets) uit 1915. De componist was daar niet altijd even blij mee: ‘Iedereen vraagt altijd naar mijn Planets, alsof ik niets anders geschreven heb…’
Gustav Holst had astrologie als grote hobby. Hij was zeer gefascineerd door alles wat met het heelal te maken had. De symbolische betekenis uit de antieke mythologie gebruikte Holst als basis voor zijn zevendelige suite De planeten. Behalve deze orkestsuite zijn meer van Holsts werken gebaseerd op zijn fascinatie voor de astrologie. Zeven planeten maken deel uit van deze suite. Allen hebben hun eigen betekenis: Mars de brenger van oorlog, Venus de brenger van vrede, Mercurius de boodschapper, Jupiter de brenger van vrolijkheid, Saturnus de brenger van hoge leeftijd, Uranus de tovenaar en Neptunus de geheimzinnige, de mysticus. Stuk voor stuk zijn de zeven symfonische gedichten meesterwerkjes op het terrein van de instrumentatie kunst. Misschien is het eerste deel (Mars, de brenger van oorlog) wel het hoogtepunt van het werk. In ieder geval dwingt het ons tot luisteren. Het is woest en zeer groots van opzet. Niet voor niets wordt dit stuk vaak als zelfstandig werk uitgevoerd.