Ludwig Göransson: Oppenheimer
Muziek van Ludwig Göransson bij de film Oppenheimer van Christopher Nolan. Een indrukwekkende biopic over het leven van J. Robert Oppenheimer, de 'vader van de atoombom'. We kijken in het gekwelde brein van de wetenschapper, die wist dat de wereld na zijn uitvinding voorgoed veranderd was. Van zijn studententijd in Engeland in de jaren twintig, waar hij Bohr en de kwantummechanica leerde kennen, tot de geheime verhoren in de jaren vijftig, toen de gevierde wetenschapper verdacht werd van communistische sympathieën. Het zwaartepunt van de film ligt bij het bouwen en tot ontploffing brengen van de atoombom in Los Alamos, New Mexico.
Het overweldigende, grootse effect dat de regisseur steeds nastreeft in zijn beelden, zat ook in de opdracht aan componist Ludwig Göransson. Zijn muziek is bij vlagen overdonderend en geïnspireerd op de special effects die al voor het eigenlijke filmen waren ontwikkeld om ingewikkelde begrippen als kwantummechanica en nucleaire reacties te verbeelden. Er is een onderhuidse spanning die je bijna letterlijk hoort, en in elk geval voelt, in de muziek: het intellect van Oppenheimer tegenover zijn krachtige emoties als hij zich realiseert wat zijn uitvinding impliceert. Om dat effect te bereiken maakt Göransson veel gebruik van de viool, met hulp van zijn echtgenote Serena trouwens, die violist is - met een viool kun je gemakkelijk en direct switchen van romantisch en sentimenteel naar angstaanjagend en gespannen. Een subtiele zoektocht dus naar een evenwicht tussen krachtig en subtiel. Een drumstel komt er niet aan te pas. Göransson wilde her risico vermijden dat de muziek militair zou klinken. Als er ritmische geluiden moeten klinken gebruikt hij bijvoorbeeld de celli, die col legno spelen, dus met het hout van de strijkstok op de snaren tikkend.
Muziek van Ludwig Göransson bij de film Oppenheimer.