#6 Waarom jazzmuzikanten zo van Radiohead houden & non-verbale vocale capriolen
De Welshe elektronicamuzikant Kelly Lee Owens gaat aan de haal met een nummer van Radiohead, en zij is niet de enige. Vooral jazzmuzikanten voelen zich aangetrokken tot het repertoire van de band uit Oxford. Hoe beïnvloed Radiohead jazz? In deze aflevering hoor je voorbeelden.
Na een volledig instrumentaal eerste gedeelte luidt jazzzangeres Ella Fitzgerald het tweede deel in. Van haar verschijnt namelijk een niet eerder uitgebrachte concertopname, waarop ze in topvorm te horen is in Berlijn. En dat terwijl 'Ella in Berlin' al eens éérder een legendarisch live-album opleverde. Van beide hoor je de beste nummers, waarbij de nadruk ligt op de geweldige beheersing van het scatten, het woordloos vocaal improviseren van Fitzgerald. En dat is nog maar het begin: Iddo neemt je vervolgens mee langs een paar adembenemende voorbeelden van non-verbale vocale capriolen.
Met (fragmenten uit) deze muziek:
Yussef Dayes & Tom Misch – Can You Feel It? (What Kinda Music – Bonus Tracks)
Kelly Lee Owens – Arpeggi (Inner Song)
Robert Glasper – Reckoner (Covered – Live at Capitol Studios)
Quantum Trio – This Far
Ella Fitzgerald – Mr. Paganini (Ella: The Lost Berlin Tapes)
Ella Fitzgerald – How High the Moon (Mack The Knife: Ella in Berlin)
Bobby McFerrin – Don't Worry, Be Happy (Simple Pleasures)
Bobby McFerrin – I'm My Own Walkman (The Voice)
Bobby McFerrin – Freedom Jazz Dance (On the Beach – Live 1984)
Hatis Noit – Illogical Lullaby (Illogical Dance)
Mudita – Snow Will Melt & Sanne Rambags met Sun-Mi Hong – Improvisatie (opname Vrije Geluiden TV)