Gary Lynch in Van de schoonheid en de troost
Over Gary Lynch, een van de belangrijkste hersenwetenschappers van dit tijdsgewricht, wordt gezegd dat hij niet uitblinkt in bescheidenheid. Zelf zegt de neurofysioloog in Van de Schoonheid en de Troost: "Nooit moet je je neerleggen bij dit leven. Er is geen enkele troost voor wie zich neerlegt bij zoiets als het noodlot. Je kunt niet onbescheiden genoeg zijn als je de goden wilt tarten." Al in zijn vroege jeugd vatte Lynch het plan op "iets belangrijks te gaan doen". Dat hij niet wist wat, blijkt uit zijn academische omzwervingen. Via electronica, renaissance- en barokkunst en wat bètastudies, kwam hij via de psychologie bij de biochemie terecht. Op Princeton deed hij zijn promotieonderzoek. Jarenlang werkt hij inmiddels als de inspirerende kracht achter het Center for Learning and Memory aan de universiteit van Irvine, Californië. Als rasoptimist gelooft Lynch heilig in vooruitgang, het koppelen van neurale circuits, het ontwikkelen van een minder saaie soort dan de onze. "Iedereen denkt maar dat onze biologische bouw ons beperkingen oplegt, en dat is natuurlijk voorlopig nog zo, maar het is verworden tot een onwrikbaar geloof. We zijn bepaald niet het toonbeeld van biologische perfectie. We zijn allerminst een eindstation in de evolutie."