Balada para mi muerte
Astor Piazzolla en Buenos Aires
Maxima wilde Adios Nonino van Piazzola horen tijdens haar huwelijk. En dat is opmerkelijk, want in Argentinië is de componist van dit stuk niet populair. Sterker nog: de meeste Argentijnen zien Astor Piazzolla als “verrader van de tango”. Een “alternatief Argentijns Volkslied” zoals het NOS Journaal meldde, is deze tango zeker niet.
Het duurde lang voordat Stef Visjager begreep hoe die afkeer van Piazzolla was ontstaan. De angst van de tangeros is dat mensen in Europa denken dat de muziek van Piazzolla tango is. In hun ogen is dat het zeker niet. Het is misschien wel aardige muziek, maar het mist de bezieling van tango.
Piazzolla heeft tango met jazz en klassieke muziek gemengd. De muziek is technisch knap, briljant wellicht. Maar volgens veel Portenos -zo heten de inwoners van Buenos Aires- gaat dit ten koste van het gevoel. Twee andere aspecten, zo belangrijk voor tango, schafte Piazzolla af: dans en tekst. Geheel tegen het zere been van de portenos.
Maar what’s in a name: dan noemen we het toch geen tango. Mooie muziek is het zeker. Bovendien heeft ze door Piazzolla kennis gemaakt met de oude ‘goden’ zoals Gardel, Troilo (leermeester Piazzolla) en Pugliese. En dat is inderdaad ook schitterend. Wie van de muziek van Piazzolla houdt, moet daar zeker ook eens naar luisteren.