Studio Idzerda
Vroeger. Toen we nog strak in onze vellen zaten - of onze vellen nog strak zaten - en we zonder problemen met onze neus onze kleine teen konden aanraken, toen wisten we het wel. We werden astronaut, snaartheoretisch fysicus, hersenchirurg, of we gingen bij de marine. Aaah de jeugd, de toekomst.. Konden we nog maar even, heel even, heel heel even, echt maar heeeeeeeeeel even.. Ach, gezeik ook. Alles gut, heute ist prima. Doch zondagavond mijmeren we nog heel even, heeeeeel even. Radio melancholia!