Vanaf de jaren ’60 is hij al actief in diverse bandjes in en rondom zijn geboortestad, en in die periode neemt hij onder de pseudoniemen Ruby Carmichael (1974) en Paul Santos (1977) enkele platen op. Landelijke roem verwerft hij begin jaren ’80 als zanger en bassist van de ongekend populaire nederpopgroep Doe Maar: één van de succesvolste bands uit de geschiedenis van de Nederlandse popmuziek.
Nadat de band in 1984 aan zijn eigen succes ten onder gaat, legt Vrienten zich toe op het componeren van muziek voor film, televisie en musical. Hij groeit uit tot een van de meest gevraagde musici op dit vakgebied. Zijn werk is te horen in verschillende Nederlandse televisieprogramma’s, series en films. Bij Sesamstraat en Het Klokhuis volgt hij componist Harry Bannink op, na diens overlijden in 1999. Zijn filmcomposities leveren Vrienten een Zilveren en Gouden Harp en twee Gouden Kalveren op. Voor de musicals Ciske de Rat en Petticoat krijgt Vrienten de Musical Award voor beste muziek en arrangementen (2008 en 2011).
Na Doe Maar brengt Vrienten onder eigen naam nog twee soloplaten uit, werkt hij mee aan verschillende projecten met bevriende muzikanten en doet theatertournees (the Magnificent Seven, Aardige Jongens). Voor de Partij van de Arbeid maakte hij samen met Junkie XL het campagnelied voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2006. En in september 2008 gaat er een wens van Vrienten in vervulling: een speciaal door Henny geschreven Hoogmis gaat in de Utrechtse Janskerk in première.
Vrienten is bovendien een groot poëzieliefhebber en –verzamelaar. In 2009 verschijnt van zijn hand de bloemlezing Zwaan Kleef Aan. En ook Doe Maar is nog niet uit zijn leven verdwenen: na eerdere succesvolle reünieconcerten staat Vrienten in oktober opnieuw met Doe Maar op het podium tijdens de concertreeks Symphonica in Rosso.
(Foto: Morad Bouchakour)