Romana Vrede (Paramaribo, 1972) is actrice en theatermaker.

De hele aflevering is niet meer terug te kijken vanwege rechtenbeperkingen. De losse gesprekken zijn hieronder wel nog beschikbaar.

Afgelopen jaar won ze de Theo d’Or 2017, de toneelprijs voor de meest indrukwekkende vrouwelijke hoofdrol van dat seizoen. Ze kreeg de prestigieuze prijs voor haar ‘superieure’ vertolking van Susan in het stuk RACE van schrijver David Mamet in de regie van Eric de Vroedt bij Het Nationale Theater. Het juryrapport roemt haar sterke fysieke aanwezigheid, zorgvuldige timing en de manier waarop ze met haar personage ‘voelbaar ongemak op het toneel en in de zaal teweegbrengt’.

In hetzelfde seizoen maakte Romana Vrede ook de voorstelling Who’s afraid of Charlie Stevens, over de grillige, beproefde liefde voor haar ernstig autistische zoon Charlie en de plaats die ze voor hem bevecht in een samenleving ‘die bang voor hem is.’ Romana Vrede heeft leren kijken door de bril van haar zoon Charlie, voor wie niets vaststaat ‘omdat we dat nou eenmaal met elkaar zo hebben afgesproken’. Die blik inspireert ook haar Zomergastenavond.

'Zomergasten geeft me de kans om de schoonheid te laten zien die schuilt in de details van lelijkheid. Als je gedwongen wordt om de dingen steeds vanuit een ander perspectief te bekijken dan ga je het leven zien als een film. De mise-en-scène ligt niet vast, die maak je zelf.'

model

Romana Vrede groeit op in de Beverwaard in Rotterdam. Ze studeert een jaar geschiedenis en sociologie, maar na een periode gewerkt te hebben als danser in clubs en als model voor onder anderen de kunstenaar Corneille, besluit ze auditie te doen voor de toneelacademie.

In 1999 studeert ze af aan de ArtEZ Toneelschool in Arnhem. Ze begint haar acteursloopbaan bij het Onafhankelijk Toneel in Rotterdam, waar ze van 1997 tot de opheffing van het gezelschap in 2013 rollen speelt in o.a. Parijs 1950, Melanie Klein, Penelope, Zeezicht en Will. Daarnaast speelt ze bij gezelschappen als Maas theater en dans, Boogaerdt/Vanderschoot, NNT en Toneelgroep Oostpool. Ook is ze te zien in films en tv-series als TBS, De eetclub, Suzanne en de mannen en als rechercheur Rita Ligtveld in Moordvrouw.

Naast haar acteerwerk is Vrede als gastdocent verbonden aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, Hofplein Rotterdam en aan ArtEZ Institute of the Arts in Arnhem. Ze werkt op dit moment aan een ‘autofictief’ boek over het leven van haar zoon Charlie.

Romana Vrede is de eerste Zomergast van 2018. Janine Abbring sprak met haar op zondag 29 juli om 20.15 uur op NPO 2.

theater

Haar Medea-rol in mightysociety9. Liefde in tijden van gifaffaires – een stuk geïnspireerd op de Probo Koala affaire – betekent het begin van haar samenwerking met regisseur Eric de Vroedt. Als hij in 2016 artistiek leider wordt van het fusiegezelschap Het Nationale Theater in Den Haag haalt hij de actrice meteen naar de hofstad. Haar rol van Susan in RACE levert Romana Vrede in 2017 de Theo d’Or op voor beste vrouwelijke hoofdrol.

Een jaar later is ze voor haar vertolking van Mariam Traoré in de marathonvoorstelling The Nation wederom genomineerd, nu voor de Colombina voor de beste bijrol. Afgelopen voorjaar speelde ze Kassandra in de Oresteia en komend seizoen zal ze te zien zijn in We zijn hier voor Robbie, een stuk van Maria Goos, Onze straat van Daria Bukvić en de telefilm Hiernamaals van Willem Bosch.

Ritme van overzee

Rob Touber & Ellen Jens, NOS, 1973

Romana Vrede is geboren in Suriname en hoewel ze al op jonge leeftijd naar Nederland is verhuisd voelt ze een sterke band met de eeuwenoude religieuze cultuur van haar geboorteland. In dit fragment zien we een Winti-Pré door de groep NAKS (Na Arbeid Komt Sport, opgericht in 1947): een rituele dans ter ere van de Surinaamse goden, de winti. Kenmerkend aan deze dans is dat de dansers in trance raken en geesten bezit nemen van hun lichaam. Zo zijn zij tegelijkertijd magiër en performer op een toneel.

Life, Animated

Roger Ross Williams, Periscoop Film, Disney Studios, 2015

Life, Animated (2015) is een prijzenwinnende documentaire over Owen, een jongen met autisme. Op zijn derde levensjaar verliest hij zijn spraak en fijne motoriek en staan zijn ouders en doktoren voor een raadsel. Enkele jaren later begint Owen uit het niets ineens in volzinnen te praten, afkomstig uit Disneyfilms; het blijkt dat hij zijn wereld voor zichzelf begrijpelijk heeft gemaakt door zijn favoriete animatiefilms als Bambi en Aladdin. De documentaire portretteert Owen als jonge twintiger die op het punt staat om het huis uit te gaan. Romana Vrede koos een scène uit deze documentaire waarin de ouders van de autistische Owen vertellen over het moment dat hij na jaren zwijgen weer begon te spreken. De arts stelt echter dat dit waarschijnlijk echolalia is: het herhalen van klanken. De kans is dus groot dat Owen helemaal niet begrijpt wat hij zegt. Vanaf dat moment zijn zijn ouders vastberaden hem te vinden in zijn ‘gevangenis van autisme’. Het is een herkenbaar fragment voor Romana Vrede.

De documentaire wordt maandag 30 juli om 20.30 uur volledig vertoond op NPO2 Extra.

Rain Man

Barry Levinson, Metro-Goldwyn-Mayer Studios Inc., 1988

In de met vier Oscars bekroonde film Rain Man (1988) spelen Tom Cruise en Dustin Hoffman elkaars broers. Charlie Babbitt (Cruise) is een egoïst en komt er na het overlijden van zijn vader achter dat het grootste gedeelte van zijn erfenis naar zijn autistische broer Raymond (Hoffman) gaat, van wiens bestaan hij niets af wist. Terwijl hij probeert om hem te overtuigen een deel van de erfenis aan hem af te staan komt hij erachter dat Raymond een fotografisch geheugen heeft en een kei is in wiskunde. Hij neemt hem mee naar Las Vegas waar hij zijn broer inzet als kaartenteller bij pokeren. De film uit 1988 was voor veel mensen een eerste kennismaking met autisme en is daarom belangrijk geweest in de beeldvorming rond de neurologische aandoening. Romana Vrede heeft moeite met het beeld dat hier van autisme geschetst wordt. De film doet voorkomen alsof mensen met autisme savants zijn met een indrukwekkend geheugen, en alsof het uiteindelijk allemaal goed komt, maar zo is de realiteit niet. Desondanks denken mensen bij autisme vaak aan het beeld uit Rain Man.

Romana Vrede vlak voor ze naar Parijs ging als model voor Corneille

Jesus Christ Superstar

Norman Jewison, Universal City Studios, 1973

In deze musicalfilm uit 1973, gebaseerd op de gelijknamige rock opera, worden de laatste weken van Jezus Christus verbeeld. De film speelde een belangrijke rol in Romana Vredes jeugd, want ze keken er als gezin vaak naar. Als fragment koos ze het eerste nummer van apostel Judas uit waarin hij ‘Heaven on Their Minds’ zingt. Hij waarschuwt Jezus dat hij niet moet vergeten dat hij gewoon een mens is en geen God, en dat hij moet oppassen met de onrealistische verwachtingen van zijn volgelingen.

Commercial Cacharel

L’Oreal, 1992

In deze parfumreclame voor de geur Lou Lou wordt verwezen naar de Amerikaanse actrice Louise ‘Lulu’ Brooks. De uitroep 'Lou Lou, c’est moi' in dit fragment werd bij Romana Vrede thuis vaak nagedaan toen haar moeder dit parfum van een man kreeg. Het parfum van Cacharel wordt nog steeds verkocht.

Het gat van Nederland

Bob Visser, VPRO, 1977

Met de korte film Stadsgezicht van Bob Visser werd voor het eerst het hedendaagse culturele leven van Rotterdam op de kaart gezet. We zien dichter Jules Deelder een reeks feiten opnoemen over Rotterdam terwijl hij door de stad dwaalt, waarin juist het grootstedelijke wordt benadrukt. Net als Deelder houdt Romana Vrede van Rotterdam, ‘haar’ stad. Ze maakte er ook een voorstelling over voor het Onafhankelijk Toneel: Terug naar Rotterdam.

The Crying Game

Neil Jordan, September Film, 1992

The Crying Game (1992) is geschreven en geregisseerd door Neil Jordan. De Britse soldaat Jody (Forset Whitaker) wordt gevangen genomen door een groepje IRA terroristen. Tijdens zijn gevangenschap ontstaat er een bijzondere vriendschap tussen Jody en Fergus (Stephen Rea), een van de IRA-leden. Wanneer de ontvoering ten einde komt weet Fergus weg te komen en besluit hij later onder een andere naam de vriendin van Jody, Dil, op te zoeken. Een film met een bijzondere clou en intelligent scenario. Romana Vrede koos dit fragment omdat Dil (Jaye Davidson) vol zelfvertrouwen trots is op wie ze is, en zich daar niet voor verontschuldigt.

March for our Lives

Reuters, 2018

Op 14 februari 2018 vielen zeventien doden bij een schietparij door een negentienjarige oud-scholier op de Marjory Stoneman Douglas High School in Parkland in de Amerikaanse staat Florida. Op 24 maart 2018 gaf Emma González, een van de overlevenden, tijdens de March for Our Lives in Washington een indrukwekkende speech waarin ze minutenlang geen woord zei. Romana Vrede koos dit fragment om te laten zien hoe krachtig woedend verdriet en stilte kunnen zijn.

Informatie-bijeenkomst AZC Beverwaard

YouTube, Rotterdam, 2015

Toen in 2015 een asielzoekerscentrum in de Rotterdamse wijk Beverwaard zou komen, de wijk waar Romana Vrede is opgegroeid, was er veel woede bij de bewoners. De gemoederen liepen hoog op tijdens een informatiebijeenkomst met burgemeester Aboutaleb. Daarbij bleef hij opvallend rustig, tot het moment dat de bewoners beweren dat mensen op straat moeten slapen. Dat zou hij namelijk nooit laten gebeuren.

In 2015 schreef Romana Vrede een open brief aan burgemeester Aboutaleb waarin ze hem prijst om de manier waarop hij in gesprek blijft met de boze buurtbewoners.

Romana Vrede met haar moeder, thuis in de Beverwaard

Café Lehmitz

Theatergroep Carver, Mirjam Koen, Rudolphi Theaterzaken, 1991

In 1991 brak theatergroep Carver door met Café Lehmitz, toen een coproductie met het Onafhankelijk Toneel. De voorstelling won de VSCD Mimeprijs en de Dommelsch Theaterprijs. In het gekozen fragment zien we het personage van René van ‘t Hof heel omstandig een gevulde koek eten. De hele scène zit vol herhalingen, gedetailleerde handelingen en wekt zowel ongeduld als fascinatie op bij de kijker. Romana Vrede koos dit fragment uit omdat dit personage veel trekjes vertoont die mensen met autisme ook hebben, maar hier is het kunst.

In my language

Amanda Baggs, 2007

In deze YouTube-video, gemaakt door Mel (voorheen Amanda) Baggs die net als Romana Vredes zoon autisme heeft, laat de blogger zien hoe zij communiceert met de wereld. Ze kan niet spreken, maar communiceert door aanrakingen, tikken en herhalingen. Middels een stemcomputer vertelt ze hoe anderen haar vaak niet zien als een persoon omdat ze een andere ‘taal’ spreekt. Voor Romana Vrede is deze video ook een inspiratie geweest voor haar voorstelling Who’s afraid of Charlie Stevens, die over haar zoon gaat.

The Voice Kids

RTL Nederland, 2016

Na het succes van The Voice of Holland kwam in 2012 The Voice Kids, waarin kinderen tussen 8 en 14 jaar hun zangtalent mogen tonen in een afvalrace. In dit fragment zien we de negenjarige Jada en de mensen die ze mee heeft genomen naar haar auditie in de eerste ronde van The Voice Kids: de zogenaamde blind auditions. Haar familie heeft tranen in de ogen van blijdschap en trots als ze door mag naar de volgende ronde. Dit fragment raakt Romana Vrede omdat het haar aan het denken zet over waar zij trots op is in haar zoon Charlie.

Blinkende Lygter

Anders Thomas Jensen, LevelK Films, 2000

Blinkende Lygter (2000) is een Deense misdaadkomedie met onder andere Mads Mikkelsen en Sofie Gråbøl (in Nederland bekend uit The Killing (2011-2014). Een groep onhandige criminelen uit Kopenhagen steelt 4 miljoen kronen in opdracht van hun maffiabaas, maar besluit het geld zelf te houden. Ze vluchten en belanden in een vervallen restaurant bij de Deense grens. Daar besluiten ze het geld te gebruiken om het restaurant nieuw leven in te blazen, om zo zelf ook een nieuw leven te starten. In dit fragment zien we hoe de groep als tijdverdrijf eieren uitblaast en schildert onder leiding van de net iets te vrolijke vriendin van een van de criminelen. Wanneer ze een van de mannen uitlacht omdat het hem niet lukt krijgt ze een vuistslag in haar gezicht. Romana Vrede heeft de film uitgekozen vanwege het bijzondere acteertalent van Mads Mikkelsen. Het absurde gebruik van onnodig geweld in de film maakt haar aan het lachen; alle in het 'normale' sociaal verkeer niet geaccepteerde opties om te reageren in een sociale situatie zijn hier open, wat komische en onverwachte effecten oplevert.

Blinkende Lygter is de keuzefilm van Romana Vrede. De film was in z’n geheel te zien direct na de uitzending van Zomergasten.

Quiver a Little

Benjamine Clementine, Universal Music Milgram Productions, 2013

In dit fragment hoor je het nummer Quiver a little van de Ghanees-Britse zanger Benjamin Clementine. Romana Vrede koos dit fragment omdat kunst, in het bijzonder muziek of een gedicht, je diep kan raken. Het is diepgaandere communicatie. Ze vindt Benjamin Clementine in het bijzonder noemenswaardig omdat hij, voordat hij ‘ontdekt’ werd, zwervend door Parijs zijn muziek voordroeg, vaak in de metro. Daarmee zocht hij vaak interactie met het publiek; kunst is niet consumeren maar interacteren.

de aflevering als podcast

Het hele gesprek met Romana Vrede is beschikbaar als podcast. De fragmenten zijn hierdoor niet meer te zien, daarom beschrijven we ze in een voice-over. De gesprekken zijn verder onaangepast.

Abonneer je om niets te missen via iTunes, ►RSS-feedStitcher of luister via deze pagina. Luister hier naar de podcasts van andere afleveringen.