in gesprek met Frederik Kaak

Wat betreur je?
'Kinderarbeid, armoede, oorlog, werkloosheid, ook onder kinderen. Ik doe even een willekeurige greep uit de emmer met ellende. Maar van al dat gedoe kan ik enorm treurig worden. Of mensen die je een hak willen zetten, omdat ze je je succes niet gunnen. Dat is ook iets waar ik heel miesj van word, het gemiemel van die types. In wezen zijn het insecten, torren en muggen. En die komen veel voor in medialand. Dus smeer je maar goed in met citronella, meisje.'

Wat is je beste eigenschap?
'Een beetje flauw om over jezelf te zeggen natuurlijk, maar omdat veel anderen het hebben gezegd, durf ik het hier te herhalen: ik schijn enorm charmant te zijn. Ik weet het niet hè, ik heb mezelf nooit gecharmeerd natuurlijk, haha, maar wel veel dames op die manier betoverd. Zeggen zij, hè! Ik zeg dat niet! Maar die dames zeggen dat dan, dat ze zijn bedwelmd door de magie van mijn charme enz. enz. Nou ja, als zij het allemaal zeggen, zal het wel waar zijn, denk ik dan.'

En je slechtste?
'Ik kan een enorme perfectionist zijn. Dat is heel irritant voor de mensen om me heen, omdat ik het beste van ze eis. Ik ben niet tevreden met een zesje, of een zeventje. Ik wil een tien plus. Ik wil dat iedereen zich kapot werkt, punt uit. Ga je niet mee op die trein? Dan blijf je achter op het perron en daar kan het verdraaid koud zijn.'

Welke superkracht zou je willen hebben en waarom?
'Hahaha, wat een onzin. Heb je de vragen zelf bedacht, meisje? Nee, ik vind hem leuk hoor, een superkracht, oké. Wat nou als ik in staat zou zijn om met één knip in mijn vingers ons te transporteren naar een heet bubbelbad, met een fles gekoelde champagne binnen handbereik? Dan kunnen we daar dit interviewtje afronden en het eens over jouw superkrachten hebben.'

Of we kunnen door naar de volgende vraag: wat is je levensmotto?
'Wees niet te bescheten om uit te blinken. De showtrap heeft vele treden en op die treden moet je durven lopen. Stap, stap, stap. Alleen zo kom je naar boven. En soms sta je op iemands tenen. Nou, jammer dan. Moet je af en toe naar beneden trappen? Vaak zelfs. Moet je soms over lijken heen stappen? Absoluut. Stap, stap, stap.'

Hoe verliep je doorbraak?
'Het ging snel, het ging hard, en iedereen had het nakijken. Ik ging ineens als een raket – dat is geen slechte vergelijking eigenlijk – en ik liet dus ook veel mensen achter me. Dat is pijnlijk, maar het is niet anders. Nu al jaren aan de top, en daar maak je weer nieuwe vrienden. Ook een ander slag vrouwen met wie je in contact komt. Zelfbewustere dames, die ook minder gêne hebben op veel gebieden. Ik geniet daar erg van.'

Wie is je idool?
'"Idool" is een gek woord voor mij. Maar ik moet nu onmiddellijk denken aan Ivo Niehe. Al jaren stabiel aan de top en ook qua styling een anker voor ons hele televisielandschap. Ik heb hem ooit horen zeggen dat hij een beetje naar mij opkijkt, 'als een leeuw naar een tijger'  – dat zijn natuurlijk fraaie woorden. Wij maken voor elkaar een diepe buiging. Dat doen we echt, altijd als we elkaar tegenkomen, bijvoorbeeld op een borrel. "Ha die Ivo." "Hee Frederik!" En dan hup – die buiging. Haha... voor de omstanders altijd een wonderlijke aanblik, maar voor Ivo en mij een dierbare gewoonte.'