Gelukzoekers

Daartegenover staat een meisje uit een naburig azc waarin uitzetting aan de orde van de dag is. De situering op het Groningse platteland was een bewuste keuze, zegt Schütz: ‘Omdat we de provincie wilden neerzetten als wingewest. Dat het nu zo actueel is, hadden we tijdens het schrijven niet voorzien.’
Popeyus: ‘Vanuit die setting zijn we op zoek gegaan naar comedy in de tragiek en andersom. We zoeken de contrasten op en dat geeft spanning aan het verhaal. In de ene scène staat een vrijwilliger in het azc plastic ooievaars op te blazen, omdat er een baby is geboren. Het volgende moment wordt iemand zonder pardon uitgezet. Dat is onze Nederlandse houding: we trekken er een vriendelijk gezicht bij, maar flikkeren je wel net zo hard het land uit.’  
Schütz: ‘Tegelijkertijd wilden we voorkomen dat het een keten van sketches zou worden. Er moest wel een stevig verhaal onder liggen.’

Ruim een jaar geleden legden ze de laatste hand aan het scenario. Dan is er nog lang geen film. Schütz: ‘Je weet dat je een halffabricaat levert. Het blijft altijd spannend wat regisseur, cast en editor ervan maken.’
Een paar weken voor de première kregen ze de link van de eindversie toegestuurd. ‘Toch altijd een moeilijk moment. Je probeert te kijken als toevallige toeschouwer.’

Maar over Gelukzoekers zijn ze enthousiast, zegt Popeyus: ‘Natuurlijk zijn er dialogen of passages die we missen. Dat heb je altijd. Maar Hanro [Smitsman, de regisseur, DS] heeft wel de toon getroffen die we bedoelden. Het is mooi gefilmd, met prachtige scènes en profil; dat werkt prima. Vooral hoofdrolspeler David Elsendoorn vonden we geweldig.’
‘Het snelle switchen tussen komische en schrijnende scènes pakt goed uit,’ vindt Schütz. ‘Je kan wel hopen dat het iets toevoegt aan het genre om meisjes in een azc ’s nachts van hun bed te laten lichten en dan in de volgende sequence met een grappige dialoog te komen. Maar dat weet je pas echt als je het ziet.’