Herman Wijffels

Herman Wijffels staat als econoom en bankier aan de top van de Rabobank in Nederland tijdens de jaren '80 en '90 en bekleedt later de functie van Nederlands bewindvoerder van de Wereldbank.  

Later verplaatst hij naar de andere kant van het economisch spectrum als hij in de hoedanigheid van hoogleraar duurzaamheid en maatschappelijke verandering een onderzoek publiceert naar trends onder de oppervlakte van de crisis. In 2013 maakt hij deel uit van de 'Commissie Structuur Nederlandse Banken' die op op verzoek van de Tweede Kamer onderzoek doet naar het verder terugdringen van risico’s in het Nederlandse bankwezen.   

Een man met een visie op de toekomst dus. Die visie wordt echter niet bepaald door zijn ervaring in de economische sector maar door het gevoel van verbonden- en geborgenheid dat hij tijdens zijn jeugd ervaart in een katholiek boerengezin. In die toekomstvisie verlangt Wijffels naar een nieuwe ethiek gebaseerd op relaties. Deze relationele ethiek betekent dat we ons bij alles wat we doen, afvragen wat het effect is voor andere mensen en de aarde in het algemeen.
 

De CDA-er gelooft niet in het egoïsme van survival of the fittest, maar in survival of the species. Ons huidig lineair economisch model heeft zijn langste tijd gehad. Grondstoffen gebruiken en weggooien als we er klaar mee zijn kan niet meer, concurrentie en hiërarchie zijn achterhaald. Een circulaire economie die draait op samenwerking heeft de toekomst in een netwerkvorm waarin creativiteit en potentie van mensen beter benut worden. Bovendien behandelen we 'de natuur op zo'n manier dat we haar niet uitputten, maar zo mogelijk versterken'.
 

Volgens Herman Wijffels is alles aanwezig om dit te realiseren, maar ontbreekt de wil en het organiserend vermogen om het daadwerkelijk te realiseren. Tijdens zijn 45-minuten durende college in 2012 op Lowlands vertelt hij waarom het tijd kost om politieke wil te ontwikkelen en hoe het nieuwe tijdperk vorm krijgt.

Herman H.F. Wijffels wordt geboren op 13 maart 1942. Na het afronden van zijn studie economie aan de universiteit van Tilburg is hij vanaf 1969 tot 1977 directeur bij Verwerking en Afzet van Agrarische Producten bij het Ministerie van Landbouw en Visserij. Daarna is hij vier jaar algemeen secretaris bij de Nederlands Christelijk Werkgeversverbond.

De stap naar de bancaire wereld volgt als hij bij de Rabobank gaat werken. Eerst als directielid, maar al snel als voorzitter van de hoofddirectie. In 1999 vertrekt hij bij de Rabobank, maar blijft hij de functie van voorzitter vervullen, dit keer bij de Sociaal-Economische Raad. In 2006 begint hij als Nederlands bewindvoerder bij de Wereldbank en in datzelfde jaar is hij formateur van Kabinet-Balkenende IV. Ondanks de duidelijke politieke affiniteit die die te bespeuren valt in de loop van zijn carrière, definieert hij zichzelf nadrukkelijk als een politiek geïnteresseerd burger en zeker niet als een politicus.