Geoff Lawton

Geoff Lawton is een expert op het gebied van ‘permacultuur’, een samenvoeging van de woorden permanent en (agri-)cultuur. Deze filosofie van ecologisch ontwerpen streeft een systeem na waarin met minimale input, maximale output wordt bereikt. Door de natuur te observeren kunnen mensen volgens Lawton de principes van een natuurlijke ecologie laten samengaan met de sociale structuren van gemeenschappen. 'Systeemdenken' noemt hij dit. Economische systemen kunnen alleen duurzaam voortbestaan als ze gebaseerd zijn op ecologische systemen, stelt Lawton. Alleen zo kan men streven naar een win-win-situatie waarmee we de wereldwijde voedsel-en drinkwaterschaarste het hoofd kunnen bieden.

Lawton’s grote voorbeelden, zijn landgenoten Bill Mollison (1928) en David Holmgren, worden ook wel de ‘vaders van de permacultuur’ genoemd. Deze twee biologen ontwikkelden samen met anderen een compleet concept waarin economie, ecologie en gemeenschap samenkwamen om een standaardmodel te ontwikkelen dat overal ter wereld toegepast kon worden. Na zijn pensionering in 1997 vroeg Mollison aan Lawton om het Permaculture Research Institute op te zetten. Ondertussen geldt dat instituut, met Lawton als directeur, als dé autoriteit op het gebied van permacultuur. Het heeft een wereldwijd netwerk voor projecten waarin internationale en lokale studenten opgeleid worden om met de principes van permacultuur binnen drie jaar duurzame en zelfvoorzienende projecten op te zetten.

Sinds 1985 reist Lawton de wereld rond om de principes en praktische toepassing van permacultuur te onderwijzen en verspreiden. Hij werkt samen met overheden, lokale gemeenschappen en grote bedrijven om stukken land om te toveren tot eetbare tuinen.

Door de natuurlijke processen van een gebalanceerd ecosysteem te ondersteunen, worden op plekken waar voorheen niets groeide, groene oases gecultiveerd. In de korte film Greening the Desert laat Lawton zien dat hij met permacultuur zelfs gebieden in de droge, zoute Dode Zeevallei in Jordanië kan omvormen tot een Hof van Eden. Dit gebied stond bekend als een dode woestijn door gebrek aan water, de afwezigheid van een vruchtbare bovenbodem, en overbegrazing door geiten. Met een relatief kleine hoeveelheid water, een verbod op grazers, een tuinontwerp dat elke regendruppel opving en het aanbrengen van een vruchtbare bovenlaag, kon Lawton er binnen vier maanden vijgen plukken. Werd hij voorheen uitgelachen vanwege dit project, hierdoor had hij plotseling de aandacht van de lokale bevolking.

Lawton helpt mensen om op dezelfde manier zelfvoorzienende landbouwgemeenschappen te vormen, die binnen drie jaar onafhankelijk zijn van steun van buitenaf.