Waar vind je jouw data?

Nog niet zo heel lang geleden moest je je beroepen op de Europese wetgeving om via een stappenplan de informatie te bemachtigen die het bedrijf over je heeft. Inmiddels biedt de site in je profiel een link aan waarmee je jouw gegevens in handen kunt krijgen. In de instellingen kies je voor 'Je archief opvragen' en daarna ontvang je per mail een link om het bestand te downloaden. 

In dat bestand zit een indexpagina die je in een browser kunt openen en daarmee kun je per jaar en maand gerangschikt al je tweets opvragen. Je kan deze ook doorzoeken en er is wat basale info over je account. Informatie over je volgers, lijsten die je hebt gemaakt en andere info wordt niet meegeleverd. De tweets worden ook als losse databestanden meegeleverd, waardoor programmeurs er gemakkelijker mee aan de slag kunnen.

Voor Facebook was het de Oostenrijkse rechtenstudent Max Schrems die het ijs brak. Hij richtte de groep 'Europe versus Facebook' op en ontving in 2010 een PDF van 1.200 pagina's met alle informatie die Facebook over hem had opgeslagen. Inmiddels kun je deze informatie downloaden.  Ga naar de instellingen van je account en dan zie je daar een onopvallend linkje waarmee je jouw gegevens kunt downloaden. Facebook beschrijft uitgebreid hoe je bij je data kunt en wat dit omvat.

Facebook wijst erop dat alle info ook op de site zelf is te zien en dat downloaden van de informatie een veiligheidsrisico met zich meebrengt. Je moet dan ook je wachtwoord ingeven bij het aanvragen van het archief en nogmaals bij het daadwerkelijke downloaden. Het is alleen mogelijk om alle info ineens te downloaden en is het duidelijk dat Facebook al veel meer verschillende soorten info van je heeft dan Twitter. Facebook levert de informatie volledig als HTML-bestanden. Die zijn wel gemakkelijk in een browser te bekijken, maar minder flexibel om eigen bewerkingen mee te doen.

De informatie oogt erg volledig: verstuurde berichten, informatie van je profiel, een overzicht van je vrienden. Foto's en video's uit je profiel staan in losse mapjes.  Een zoekfunctie ontbreekt en de info is heel basaal vormgegeven. Voor informatie die niet in deze download staat, verwijst Facebook naar het activiteitenlogboek in de site zelf of naar je privacy- of accountinstellingen, zoals bijvoorbeeld voor gegevens over een creditcard die aan je profiel is gekoppeld.

Een belangrijke factor voor de bruikbaarheid van 'big data' is variëteit. Hoe meer verschillende soorten gegevens je hebt, hoe beter. In dat geval scoort Google erg hoog. Het bedrijf is dan natuurlijk ook meer dan alleen een berichtendienst of sociaal netwerk. Google heeft gegevens over wat je zoekt in Google zelf, de filmpjes die je kijkt in Youtube, de locaties die je opzoekt in Google Maps, waar je Android-telefoon is geweest, aan welke contactpersonen je mails hebt gestuurd met Gmail, afspraken in je Google Agenda, sites die je hebt bezocht in Chrome en nog meer als je nog van andere Google-diensten gebruik maakt.

Het is dan ook maar goed dat het bedrijf behoorlijk wat aandacht heeft besteed aan het beschikbaar maken van die gegevens. Via Google.com/settings/takeout zijn de gegevens te downloaden. In dit accountoverzicht is ook een overzicht te vinden van accountactiviteit (zoals aantal verzonden mails, bezochte plaatsen, bekeken video's, etc.) en in het dashboard kun je een overzicht vinden van alle verschillende profielen die je bij Google hebt.

Bij Google kun je kiezen welke gegevens je wilt downloaden en de indeling verschilt per type bestand (contacten als vCards, documenten als Word-bestanden en andere gegevens als HTML of JSON). Wie enigszins actief gebruik maakt van Google-diensten, heeft al snel een paar gigabytes aan data te pakken.