Terwijl veel denken dat we met wat zon, wind en wat minder vliegen en vlees onze klimaatdoelen gaan halen, weten klimaat-insiders allang dat er meer drastische maatregelen nodig zijn om binnen de twee graden opwarming te blijven. 

Er wordt daarom al jaren onderzoek gedaan naar technieken om ons klimaat af te koelen, van het weghappen van koolstofdioxide uit de lucht (carbon dioxide removal) tot het afzwakken van zonlicht (solar radiation management). Experimenteel, en bovendien zeer controversieel. 

Desondanks staan veel van die technieken nu al in de kleine lettertjes van ons klimaatbeleid, of staan ze op het punt erin te worden verwerkt. Zonder dat we weten of ze echt werken en welke risico’s er kleven aan grootschalig gebruik.

Waarom kiest de (internationale) politiek voor deze technieken? In de Tegenlicht podcast spreekt Roland Duong met Jeroen Oomen, onderzoeker en expert op het gebied van climate engineering. Volgens Oomen durft de politiek zijn vingers maar niet te branden aan het feit dat we aan een flinke systemische verandering moeten geloven.

Het vermijden van het debat is volgens Oomen een hardnekkige trend waarbij niet één schuldige aan te wijzen valt. Neem de olie-industrie, die eigenhandig de persoonlijke ‘carbon footprint’ uitvond om de aandacht weg te leiden van hun eigen fratsen. En neem de internationale politiek, die opteert voor snelle oplossingen met klimaattechnologie in plaats van nadenken over nodige veranderingen in de huidige levensstijl.

Willen we klimaatdoelen halen zonder onze toekomst in handen te leggen van risicovolle technieken, dan zullen we het toch over die levensstijl moeten hebben. In de podcast deelt Oomen zijn inzichten over hoe een verschuiving in prioriteiten in plaats van een achteruitgang van de levenskwaliteit juist een vooruitgang betekent. 

Luister de podcast: