Thomas Frank is journalist, historicus en politiek analist. Al in 2004 schreef hij een boek over de opkomst van anti-elitair populistisch conservatisme in Amerika. In zijn boek Listen, Liberal wijt hij dit aan het feit dat de Democratische partij een partij is geworden van de elite. Terwijl het een partij voor de werkende klasse had moeten zijn. Daarmee heeft ‘links’ een gat laten vallen dat makkelijk te vullen is door figuren als Trump. Hij was een van de weinigen die voorspelde dat Trump de verkiezingen van 2016 zou winnen.

De Vlaamse cultuurfilosoof David van Reybrouck studeerde archeologie en filosofie aan de universiteiten van Leuven en Cambridge en promoveerde in Leiden. Zijn interesse in politiek werd relatief laat gewekt. Pas toen hij door Zuid-Afrika reisde voor research van zijn debuutroman De plaag werd hij gegrepen door de verhalen van Nelson Mandela en Desmond Tutu.

In het voorjaar van 2010 richtte Van Reybrouck de G1000 op, waarmee hij in 2011 een openbare overlegvergadering belegde tussen duizend gewone burgers over politieke thema's. Deze 'burgertop' moest de burger weer in het middelpunt van de democratie plaatsen. Nog altijd maakt hij zich hard voor een meer participatieve democratie, onder meer in zijn boek uit 2014, Tegen verkiezingen.

Datzelfde jaar was hij te gast bij VPRO Zomergasten. In 2018 werd hij geïnterviewd door Bas Heijne voor de reeks Onbehagen, waarin hij uit de doeken doet waarom referenda volgens hem geen goed idee zijn en burgerraden wél.

Hoogleraar Mark Bovens doceert bestuurskunde aan de Universiteit Utrecht. Ook zit hij in de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid in Den Haag. In 2010 bracht hij samen met Anchrit Wille de studie Diplomademocratie: over de spanning tussen meritocratie en democratie uit. Volgens de studie is de politiek steeds meer het domein geworden van hoogopgeleide professionals. Deze politici, die vaak een globalistische houding hebben, moeten volgens de auteurs meer rekening houden met de wensen van vaak nationalistisch ingestelde niet-hoger opgeleiden. Want als je dat niet doet, wint het populisme.

In ‘The Making of a YouTube Radical’ beschreef de Amerikaanse krant The New York Times in 2019 hoe de destijds 26-jarige college dropout Caleb Cain via de algoritmes van het internet was verworden tot een bittere alt-righter. Vijf jaar lang radicaliseerde hij steeds verder, met als triomfantelijke climax de overwinning van Donald Trump. Toch kreeg hij het voor elkaar om eruit te komen. Dat gebeurde onder meer via video's van linkse makers als Steven Bonnell en Natalie Wynn - YouTubers die met humor het rechtse geluid onderuit halen. Nu is Cain een uitgesproken criticus van de beweging. Met zijn YouTube-kanaal Faraday Speaks wil hij jongemannen zoals hijzelf een uitweg laten zien uit de alt-right rabbit hole - het konijnenhol waaruit het moeilijk ontsnappen is.