Arundhati Roy schreef begin april een vlijmscherpe analyse van deze wereldcrisis in de Financial Times en deed een strijdbare oproep om lering te trekken uit het kortzichtige narcisme dat veel leiders nu tentoonspreiden.
Wie worden straks de slachtoffers van deze fase van de globalisering, en wie de winnaars? Zal de tweede mondiale recessie van de 21e eeuw, ingrijpender dan die van 2008, tot grimmige sociale verhoudingen leiden of zien we juist de contouren van een nieuw en meer toekomstbestendig wereldsysteem?
Wat betekent de coronacrisis op de lange termijn voor globalisering en geopolitiek? Vallen we terug op de eigen natiestaat of bewegen we juist door in de richting van totale, wereldwijde verwevenheid?
Vanuit Oxford kijkt Ian Goldin, globaliseringsexpert, naar de toekomst: ‘We staan op een kruispunt. Het is een test voor de mensheid of we er in slagen om te globaliseren, en of we samen kunnen werken om de grote dreiging tegen te houden. Als we hier niet in slagen, zullen er nog veel meer pandemieën komen, misschien zelfs dodelijker dan deze. Klimaatverandering zal escaleren, en andere dreigingen ook. We hebben echt een wake up call nodig.’
Dat klinkt duister, maar is dit misschien ook het moment om stappen te zetten naar een nieuwe, betere wereld?