Tegenlicht

Leven in Afrika

Opnieuw is er honger in Afrika, opnieuw is Giro 555 ingesteld. Maar deze keer lijkt de schreeuw om hulp niet aan te komen. Nederland is in zichzelf gekeerd geraakt en lijkt niet langer geïnteresseerd in het continent. Daarom voor één keer: een extreme uitzending over een extreem probleem.

Cameraman Hans Fels en geluidsman Gys Zevenbergen verbleven half januari enkele dagen in Ethiopië met het dringende verzoek er voor de Tegenlichtuitzending van 2 februari 2003 minstens één 50 minuten lange ononderbroken filmopame te maken van…..-ja, van wat eigenlijk?

Van hoe het is om nu te leven in Afrika, op zo’n anonieme droge stuivende plek die iedereen herkent van al die vorige anti-honger-uitzendingen, maar nu niet in een nette, volgens de ongeschreven regels van de water-en-brood-documentaire gemonteerde film. Nee, wat ons voor ogen stond, was een opname, die de hele uitzending zonder tussenkomst van montage, muziek, commentaar en cinematografische pretenties zou duren. Alsof het een directe uitzending zou betreffen van de dagelijks heersende ellende in het Afrikaanse dodenrijk, die je als toeschouwer voor de duur ervan het besef zou geven dat je daar zelf aanwezig was en dat je niet voortijdig uit dat shot kon stappen- pas na 50 minuten zou je eruit worden bevrijd.

bijlagen

Het plan en – dankzij Hans Fels en Gys Zevenbergen- de realisering ervan is ontstaan uit machteloze woede over het motief, dat de publieke omroep enige tijd geleden hanteerde om niet in te hoeven gaan op het verzoek van de SHO (Samenwerkende Hulp Organisatie) een gezamenlijke televisie-actie te ontketenen voor hongerend Afrika. Dat motief luidde, dat er in verband met de marketing van zo’n actie nog over onvoldoende beelden wordt beschikt.

Nog geen uitgemergelde lijken? Of nog geen uitgemergelde lijken genoeg?
Vooral het cynisme, dat in die overweging schuil ging, was verbijsterend.
Daarom wil de redactie van Tegenlicht zoiets als LEVEN IN AFRIKA, een extreme uitzending over een extreem probleem, 50 minuten lang tussen de verlaten inwoners en hun kinderen van het dorpje Belo, ca. 500 kilometer ten oosten van Addis Abeba. Op den duur begin je hun gezichten en hun stemmen te herkennen. En als er niets gebeurt, zijn ze straks allemaal dood van de honger, de onderdanigste dood die er is.

En dan de machteloze vraag: is dat beeld mogelijk wèl voldoende?

Eindredactie Tegenlicht

Camera: Hans Fels
Geluid: Gys Zevenbergen
Productie: Karin Spiegel, Madeleine Somer
Eindredactie: Hans Keller