Tim gaat naar de psycholoog. Ze vraagt hoe het met hem gaat. Tim vertelt dat hij paranoïde begint te worden. Dat begon op het moment dat hij doorhad dat de redactie ook zijn appjes kan lezen. Hij legt uit dat hij zich voelt als een beestje dat op zoek is naar een beschutte plek, maar die plek is er niet. Hij voelt zich de hele tijd bekeken. "Ik heb niet meer de controle". Tim vertrouwt op dit moment alleen Nicolaas. De psycholoog vergelijkt het met de film The Truman show. Tim beaamt dat.
Het is een emotionele dag voor de jongens. Allebei hebben ze een afspraak bij de psycholoog en dat zorgt voor veel ontlading.
©
vpro
Paranoia
Tim gaat naar huis. De redactie belt hem voor uitleg. De eindredactrice geeft aan dat ze het jammer vindt dat Tim hen niet meer vertrouwt en stelt hem gerust: niks is in scène gezet. Beiden hebben als einddoel om een mooie documentaire te maken. Nadat ze hebben opgehangen, begint Tim te huilen.
Nicolaas is intussen bij zíjn psycholoog. Deze zegt dat Nicolaas bezig is zichzelf te bekijken door de ogen van anderen. Dat is een inzicht dat heftig aankomt bij hem en wat hem heel verdrietig maakt. Hij moet huilen. "Je beseft maar weer hoe ongelofelijk gevoelig jij bent voor het oordeel van anderen", zegt de psycholoog. Dat klopt volgens Nicolaas, Hij schaamt zich voor die kwetsbaarheid.
Als Nicolaas en Tim elkaar in de middag weer zien besluiten ze om die avond iets leuks te gaan doen. Ook al ondervinden ze alle twee hinder van die camera's op hun tas. Ze schamen zich ervoor. Bovendien is het erg onpraktisch. Nicolaas zegt dat hij al veel glazen heeft omgestoten in een koffietentje. Tim zegt dat hij ook veel mensen pijn heeft gedaan doordat hij met de camera in hun gezicht sloeg.
Bij Burger's Patio gaan ze die avond op datenight waar ze reflecteren op het project tot nu toe. Beiden lopen tegen andere dingen aan.
Het was een zeer emotionele dag, maar bij het dessert moeten ze alletwee weer lachen.