Zoro Feigl (1983) maakt werk dat beweegt, danst en draait. Het is imposant groot van formaat en tegelijk poëtisch, en vaak in de openbare ruimte te zien. In zijn grote, rommelige buiten-atelier in België, experimenteert hij graag met motortjes, beweging, industrieel materiaal en de natuurkrachten.
Scrollodex portretteert zes hedendaagse Nederlandse kunstenaars. De een is jong en veelbelovend, de ander wereldberoemd. Hoe werken ze, wat zijn hun routines, waar halen ze hun inspiratie vandaan? Scrollodex gooit de atelierdeuren open. Deze week: Zoro Feigl.
dag 1: het videoportret
dag 2: Zoro in vijf afbeeldingen
''Ik heb voor vijf foto’s gekozen die allemaal in en rondom mijn huis gemaakt zijn. Van mijn tuin, mijn kinderen, mijn atelier en apparatuur. Ik heb eigenlijk al heel mijn carrière een atelier aan huis en vind het heel fijn om die plekken dicht bij elkaar te hebben. Er valt hier altijd wat te doen, te beleven of op te knappen. Sinds de lockdown heb ik een vast ritme en ik werk voornamelijk tijdens schooltijden. Meestal ben ik aan een aantal projecten tegelijk aan het werk, afhankelijk van het weer en waar ik zin in heb.''
©
Zoro Feigl
©
Zoro Feigl
©
Zoro Feigl
©
Zoro Feigl
©
Zoro Feigl
dag 3: een protestbord
‘'Dit bord staat in een bosje naast ons weiland. Wie de maker is en wat de oorspronkelijke context was, weet ik niet. Ik trof het zelf aan aan en het is alleen voor de bewoners rondom het bosje zichtbaar. De boodschap vind ik mooi; uiteindelijk willen we het hier ook beter achter laten. Niet alleen voor onze, maar voor alle kinderen.''
Ik heb eigenlijk al heel mijn carrière een atelier aan huis en vind het heel fijn om die plekken dicht bij elkaar te hebben.
dag 4: een luistertip
Wat is de overeenkomst tussen een achtbaanrit en het eten van een hete peper? Je lichaam zegt misschien: ‘Nee!’, maar je hoofd zegt volmondig ‘Ja!’.
In de aflevering Hungry, Hungry Hippocampus van de podcast Hidden Brain onderzoekt wetenschapsjournalist Shankar Vedantam waarom we dingen doen waarvan we weten dat het pijn, angst of ongemak gaat opleveren.
Het antwoord in het kort: ‘goedaardig masochisme’, of: gecontroleerde angst.
De Amerikaanse cultuurpsycholoog Paul Rozin ontdekte dat er een hele reeks aan activiteiten is die we in eerste instantie als negatief ervaren, maar waar we op den duur toch van gaan genieten. Voorbeeld: niemand vindt z’n eerste koffie lekker, maar toch blijven we het zo vaak drinken dat we op een gegeven moment geen ochtend meer zonder kunnen. Hetzelfde geldt voor de heerlijke vermoeidheid na het hardlopen of het vastklampen aan een kussen tijdens een horrorfilm.
Zoro: ''In een achtbaan rijden en hete pepers eten zijn vormen van gecontroleerde angst - beide activiteiten zijn spannend, maar niet levensbedreigend. Wat ik ook erg interessant vind, is dat het iets is dat alleen mensen kunnen ervaren. Een hond die leeft in bijvoorbeeld Mexico of India, waar vrijwel elke maaltijd met hete pepers wordt gegeten, zal het voedsel eten en accepteren, maar er nooit de voorkeur aan geven. En al zet je de hond tien keer achter elkaar in een achtbaan, plezierig zal die het nooit vinden.''
dag 5: geef een opdracht aan de kijker
''Leg een papier op een dienblad met opstaande rand of in een ondiepe bak met een vlakke bodem. Neem een paar knikkers, doop deze in verf of inkt en leg ze vervolgens midden op het papier. Kijk om je heen en zoek naar een beweging die je met je lichaam zou kunnen nadoen; het ritselen van de bladeren, een voorbijkomende scooter of de golvende haren van de hond van de buren bijvoorbeeld. Probeer de beweging met je armen te maken en kijk hoe de knikkers de bewegingen omzetten in lijnen.''
Deel je creatie met de hashtag #scrollodex of mail naar scrollodex@vpro.nl
©
Zoro Feigl
Een portret van Zoro's stagiair Sarah
Ik vind het altijd heel interessant om te onderzoeken hoe beweging ontstaat, om te leren begrijpen hoe die krachten werken.
dag 6: toon ons de wereld zoals jij die ziet
''Ik wil jullie graag mijn blik op de wereld tonen aan de hand van mijn eigen werk ‘Poppy’. Dat bestaat uit een groot, zwaar rood doek dat ronddraait. Hoewel de aansturing een constant ritme heeft, is de golfbeweging van het doek de ene keer sneller dan de andere. Het is een soort spel tussen zwaartekracht, de windweerstand en de frequentie en massa van het materiaal. De verschillende factoren gaan in discussie met elkaar en bepalen zo de beweging van het geheel.''
''Ik vind het altijd heel interessant om te onderzoeken hoe die beweging ontstaat, om te leren begrijpen hoe die krachten werken. Je kunt de verschillende factoren uiteenzetten en schematiseren wat er gebeurt. Dat hoeft helemaal niet op een extreem natuurkundige manier, maar kan ook juist heel poëtisch zijn. Wanneer je op deze manier naar de wereld kijkt, zul je schoonheid in alle dingen ontdekken.''