Afshin Ellian

Afshin Ellian (35) vluchtte, toen hij zeventien was, voor de ayatollahs van Iran. Hij had zich met zijn vrienden in parken uitgesproken tegen het moslimfundamentalisme, of zoals hij het noemt `de politieke islam', en dat mocht niet.
Daarna moest hij verder vluchten uit Pakistan, omdat dit land alle linkse activisten wilde uitleveren aan Iran. Vervolgens op de vlucht uit Afghanistan voor zijn eigen marxistisch-leninistische kameraden die hem uitstootten, nadat hij ze dictatoriaal en totalitair gedrag had verweten.
Toeval en een flexibele Nederlandse VN-ambtenaar in Kabul brachten hem en zijn Afghaanse vrouw en kind in 1989 naar Tilburg-Noord. Daar hield hij zich lang stil, leerde Nederlands en studeerde af in drie studies: filosofie, volkenrecht en strafrecht. Inmiddels is hij docent strafrecht aan de Universiteit van Amsterdam en heeft hij als dichter twee poëziebundels in het Nederlands op zijn naam staan: Verrijzenis van Woorden en Mensenherfst.
Door ervaring en studie is Afshin Ellian overtuigd geraakt van de schoonheid van de verlicht-liberale traditie, omdat deze de meeste ruimte geeft aan de belangrijkste behoefte van de mens: de drang naar vrijheid.