Het Groot-Brittannië van Clive Stafford Smith

In de derde aflevering van Het Groot-Brittannië van… geeft Clive Stafford Smith een kijkje in het leven in het landelijke Zuidwest-Engeland, de regio Dorset. Het is zijn veilige thuishaven, in zijn hectische bestaan als mensenrechtenadvocaat waarin hij bijvoorbeeld opkomt voor gedetineerden in Guantánamo Bay.

Met een brede glimlach laat hij het hoedenfestival in Birdport zien: ‘Ik denk dat veel mensen het leven veel te zwaar nemen. Ik houd me dagelijks met de doodstraf bezig, maar dat kan alleen als ik af en toe ook lol heb, bij feesten als dit hoedenfestival.’

De doodstraf bestaat in Engeland niet meer. Maar ook in dat rustige Zuidwesten van Engeland wordt zijn juridische kennis ingezet. De plaatselijke problemen neemt hij niet minder serieus dan zijn gewone baan.

Clive Stafford Smith studeert begin jaren tachtig journalistiek in Cambridge en rechten aan de Columbia University in New York. Hij gaat naar de VS met een doel: 'Ik was jong en arrogant, vastberaden om Amerika van de doodstraf af te helpen.' Al direct na zijn afstuderen gaat hij aan de slag met veroordeelden die de doodstraf boven het hoofd hangt. 

Zijn eerste bekendheid krijgt hij als hij 1987 in de BBC-documentaire Fourteen Days in May verschijnt, over de kort daar voor terdoodgebrachte Edward Earl Johnson. Die werd beschuldigd van de moord op een politie-agent. Stafford Smith was zijn advocaat en zegt dat Johnson onterecht veroordeeld is.

Stafford Smith verbindt zich in 2002 aan de hulporganisatie Reprieve en is daar als legal director verantwoordelijk voor het juridisch beleid van de organisatie die tegen de doodstraf strijdt.

Voor zijn diverse werk op het gebied van mensenrechten krijgt Stafford Smith in 2005 de Gandhi International Peace Award, een prijs voor mensenrechtenactivisten, die jaarlijks wordt uitgereikt door de Engelse Gandhi Stichting.