over de serie

In 1975 kwam Michiel van Erp erachter dat hij homo is, sindsdien maakt hij deel uit van de LHBTQIA+-community en maakt hij 'alles mee'. Van de groeiende vrijheden die de beweging veroverde in de jaren 70, de aidsgolf die erop volgde tot de steeds groter wordende intolerantie tegen LHBTQIA+-ers heden ten dage.

Van Erp laat het verhaal van binnenuit vertellen door de mensen die er een halve eeuw geleden al bij waren én degenen die nu van zich laten horen.

Archiefbeelden van persoonlijke en gezamenlijke sleutelmomenten omlijsten letterlijk hun verhalen in een speciaal voor de serie ingerichte studio. De persoonlijke gesprekken laten emotionele toppen en dalen zien: de vrijheid om jezelf te kunnen zijn is een groot goed dat nog steeds bevochten én gevierd moet worden.

‘Sinds mijn twaalfde (1975) volg ik de homobeweging in Nederland op de voet. Betrokken, omdat ik zelf homo bleek te zijn, en verwonderd: wie waren die de eerste voorvechters, die met gevaar voor eigen leven op de barricades gingen. Waar streden ze precies voor? Wat heeft deze strijd ze opgeleverd?

De homo-emancipatie leek voltooid, maar als ik kijk naar hoe er in de huidige tijd naar de LHBTQIA+-gemeenschap gekeken wordt is het bar en boos. Verworvenheden van vijftien jaar geleden lijken verdwenen. Agressie tegen LHBTQIA+-ers is toegenomen, en openbare beledigingen worden maatschappelijk geaccepteerd. Het is nu actuelere dan ooit en de strijd is nog niet voorbij.

Wie zijn de nieuwe generatie voorvechters? De strijd van de homobeweging is een wezenlijk onderdeel van onze geschiedenis. Met deze serie plaats ik hem in een historisch perspectief. Met De roze revolutie wil ik laten zien wie we als beweging zijn en waar we voor staan. Tegelijkertijd wil ik ook dat het een wervelende ode aan de LHBTQIA+-community is. Met humor en ontroering.’