Geen medaille, wel een ervaring rijker

Met veertig andere Nederlandse sporters en één doel vertrok Alida naar Argentinië: zichzelf meten met de toekomstige wereldtop en eindigen bij de beste drie.

In Buenos Aires keek Alida haar ogen uit. ‘Het was zo gaaf, ik ben nog nooit buiten Europa geweest.’ De YOG, net zo professioneel als de Grotemensenspelen, zijn leerzaam voor jonge topsporters: je leert wat het betekent om drie weken lang met de Nederlandse ploeg op pad te zijn en ziet, soms voor het eerst, je internationale concurrenten aan het werk.

Maar dan moet je wel heel blijven. En dat ging mis. Tijdens opnames voor een Jeugdjournaal-item voorafgaand aan de YOG schoot het plotseling in Alida’s rug. Even was het twijfelachtig of ze wel kon gaan. De arts van de Nederlandse ploeg onderzocht Alida nog op Schiphol. Daar lag ze dan, in het keukentje van één van de winkels. Er bleek niks kapot of ontstoken en dus mocht Alida met spierverslappers het vliegtuig in.

Voluit trainen ging in Buenos Aires niet, pas een dag voor haar eerste wedstrijd werkte ze een normale training af. Vol goede moed begon Alida toch aan haar wedstrijd.

‘In mijn eerste vier pogingen wierp ik 47 meter,’ vertelt ze. Dat was een grote teleurstelling. ‘Normaal gesproken werpt ze standaard boven de vijftig meter,’ vertelt Jacqueline Goormachtigh, Alida’s moeder en coach. De tegenvallende worp is te verklaren, maar zuur voor een gedreven atlete als Alida.

Die was dan ook gebrand op een beter resultaat tijdens de tweede wedstrijd. ‘Toen ging het gelukkig beter, ik gooide meer dan 53 meter.’ Het is Alida haar tweede beste afstand ooit.

Maar helaas werkte ook een nieuw puntensysteem – vaak geïntroduceerd op grote toernooien als deze – niet in Alida’s voordeel. Het gemiddelde van de twee beste worpen over twee dagen bepaalde de einduitslag en dus werd Alida vierde.

Normaal gesproken plaats je je bij het discuswerpen via een voorronde voor de finale. ‘Daardoor kom ik in een wedstrijdflow en plaats ik me eerst rustig voor de finale. Daarna gooi ik mijn beste worpen,’ legde Alida uit. ‘Nu was dat anders en daar kon ik niet goed mee omgaan.’

Zelf genoot Alida van het avontuur. Van Zambia tot de Filipijnen; net als tijdens de EYOF verzamelde ze pinnetjes van olympische deelnemers uit andere landen. 'Ze passen inmiddels niet meer op m'n keycord, ik ga ze ergens in m'n kamer ophangen,' vertelt Alida. 

Daarnaast viel er genoeg te zien, zo zat Alida op de tribune bij het gewichtheffen en het volleybal. Er stonden sowieso veel spectaculaire sporten op het programma op de Jeugdspelen, zoals breakdancen en boulderen: klimmen op een kunstwand. Het zijn de sporten van de toekomst.

Inmiddels is Alida weer thuis en dat betekent volle focus op school. ‘Ik heb veel toetsen gemist, ben alles nu aan het inhalen.’ Da’s wennen na de euforie van zo’n groot toernooi, maar ook dat hoort bij het topsportbestaan.

Ondertussen kan Alida terugkijken op een mooie ervaring. ‘Ik heb met mijn tweede worp laten zien dat ik tot de besten behoor, daar hoef ik niet zo nodig een bewijs voor. Die medaille komt wel op de echte Olympische Spelen!’