Zoë Sedney (Zoetermeer, 15 december 2001) is zo vlug als water.
Zoë is het jongere zusje van sprintster Naomi Sedney, die als juniore al volwassen tijden loopt op de 200 meter sprint en de 100 meter horden. Ze is vlug als water en schurkt met haar zeventien jaar al tegen de top van Nederland aan.
Zoë is een goudhaantje. Ze groeit in 2017 uit tot de Koningin van de European Youth Olympic Games in Gyor en verbreekt het ene na het andere jeugdrecord in het spoor van Dafne Schippers en Nadine Visser. Om nog meer tijd te kunnen besteden aan de sprintnummers, neemt ze begin 2019 afscheid van de meerkamp. Een harde keuze die volgens de ambitieuze Zoë nodig is om de top te behalen.
Niet veel later gaat het mis tijdens een trainingskamp op Tenerife, waar ze zich voorbereidt op het EK onder de 20. Ze loopt een hamstringblessure op. Het is voor Zoë de eerste ernstige blessure van haar carriere. Rust is nu het toverwoord, weet de neo-student bewegingswetenschappen ook.
Maar Zoë heeft haast. Die wil met zevenmijlslaarzen richting de top. Misschien komen de Olympische Spelen van Tokyo voor Zoë nog net te vroeg, maar Zoë weet ook; niets is onmogelijk. Altijd blijven dromen.
Als derde telg van de familie Sedney wordt Zoë op 15 december 2001 geboren in Zoetermeer. Op haar tweede krijgt ze er een zusje bij: Megan. Met z'n vieren groeien de meiden op: Naomi, Amy, Zoë en Megan, gehoed door moeder Mandy en vader Melvin.
Als kind kan Zoë al niet zo goed stilzitten, vooral niet als K3 gedraaid wordt. 'Ik was echt diehard-fan,' lacht Zoë. 'Dan kwam m'n buurmeisje en dansten we op hun shows. We hadden ze allemaal op dvd, ook hun films.' Als ze zes is, mag Zoë zelfs naar een concert van de dames...
(zet je cookies voor sociale media aan om de Instagram-video te zien)
Meteen nadat Zoë haar zwemdiploma haalt wil ze sporten. 'Dat vonden m'n ouders ook belangrijk, daar werd je sociaal van en we moesten bewegen.' 'Je kon bij veel sporten in Zoetermeer tien lessen nemen om 't uit te proberen,' vertelt Zoë's moeder Mandy. Zoë probeert tennis, maar heeft al snel twee andere sporten in haar hoofd...
Thuis staan de hockeysticks namelijk in de gang en Zoë's oudere zus Naomi zit op atletiek. De keuze is dan ook snel gemaakt: 'Zoë wist al vrij snel dat het atletiek én hockey moesten worden,' vertelt Zoë's moeder Mandy. 'Mijn oudere zus Naomi rende al en toen ik klein was wilde ik dat ook,' aldus Zoë.
Een keer per week staat Zoë op de atletiekbaan van ARV Illion in Zoetemeer. Kogelstoten, hardlopen... Zoë valt regelmatig in de prijzen.
Op haar zesde begint Zoë ook met hockey bij MHCZ in Zoetermeer. Ook daar komt ze vaak als een duveltje uit een doosje: Zoë is ongekend snel. Met meisjes E1 wordt Zoë kampioen.
Zoë's sportcarrière staat tussen haar tiende en veertiende vooral in het teken van hockey. 'Vanaf m'n elfde zat ik in selecties en trainden we drie keer per week. Je hebt een team en dus verplichtingen, ik ging daardoor maar een keer in de week naar atletiek.' Ook op het gras is ze de snelste van allemaal. In 2012 wordt deze actie van Zoë uitgeroepen tot actie van de week, ze is dan tien.
Naast al dat sporten moet Zoë natuurlijk gewoon naar school. Op haar elfde gaat ze naar de brugklas van het Erasmus College in Zoetermeer. Uiteindelijk begint Zoë aan het vwo.
Ondertussen atletiekt ze gewoon door en bij haar hockeyclub belandt ze in het eerste team. Dat betekent dat de vele trainingen van twee sporten niet meer te combineren zijn. 'Het kostte wel wat verdriet,' vertelt moeder Mandy. 'Maar Zoë koos voor atletiek.' 'Mijn sterkste punt was mijn snelheid, ook op het hockeyveld,' aldus Zoë. 'En als ik in één sport heel goed wilde worden, moest ik kiezen.'
'Toen ik met hockey stopte in de zomer, mocht ik in de herfst bij atletiek nog net meedoen met het NK voor C-junioren. Daar werd ik opeens Nederlands kampioen en dachten mensen: "Huh? Waar komt zij vandaan?". Ik stond er zelf niet echt van te kijken, werd eerder altijd vijfde, soms derde... Maar voor de buitenwereld was dat denk ik wel een kantelpunt.'
Ook haar groeispurt hielp haar op weg: 'Sommige mensen blijven op die leeftijd steken qua lengte maar ik werd groter, was eerder altijd de kleinste. Ook lichamelijk werd ik toen beter dan de rest.'
Nu de hockeytrainingen verleden tijd zijn, stort Zoë zich volledig op atletiek. ‘Ik werd B-junior en kwam in de meerkampgroep van mijn huidige trainer Remco van Veldhuizen terecht. Dat waren zwaardere trainingen en meer gespecialiseerd. Ik trainde op maandag en vrijdag en af en toe op donderdag. Op woensdag en zaterdag ging ik naar ATR, het regionale talentencentrum. Van twee ging ik dus naar vijf trainingen in de week.’
Dat werpt al snel zijn vruchten af: 'Zoë groeide snel uit tot een toppertje binnen de club,' vertelt Mandy. Haar zus Naomi traint al op Papendal, dus het pad naar de top is de familie Sedney niet vreemd.
Naast haar sportcarrière houdt Zoë er ook nog een bescheiden muziekcarrière op na. 'Iedereen bij ons thuis speelde een instrument: Naomi speelde kort gitaar, Amy heeft viool gespeeld en m'n moeder piano. Die was nogal aanwezig in huis, vandaar dat ik dat ook wilde proberen.' Van klassiek tot pop, Zoë kan er inmiddels prima op uit de voeten:
Het blijft ook haar trainers niet opopgemerkt dat Zoë vlug is als water. Naast de meerkamptrainingen bij haar eigen club ARV Illion volgt Zoë sprint- en hordentrainingen bij Atletiek Trainingscentrum Rotterdam (ATR). Brendan Troost wordt haar trainer en werkt met Zoë aan de loopnummers, waarvoor ze een uitzonderlijk talent blijkt te hebben.
Zoë maakt grote sprongen in de atletiek en haar topsportleven begint serieuzere vormen aan te nemen. 'Ze is erg gemotiveerd en kwam natuurlijk in het wereldje terecht als het zusje van,' aldus Mandy. Naomi behoort dan al tot de sprinttop van Nederland.
Snelheid zit in Zoë haar dna: ze heeft een enorm acceleratievermogen waardoor haar starts bij de loopnummers ongekend snel zijn. Zoë's meerkampcoach Remco vertelt.
Een first voor Zoë: in 2017 mag ze meedoen aan het Europees Jeugd Olympisch Festival (de EYOF) in Hongarije en da’s haar eerste internationale toernooi. Dat betekent zenuwen en veel nieuwe gezichten, maar daar is niks van te merken in Zoë haar races. In 23.74 snelt ze naar het goud op de 200 meter sprint, Zoë loopt sneller dan Dafne Schippers op die leeftijd! Kijk hier hoe blij Zoë is na haar gouden race op de 200 meter sprint:
Alsof dat nog niet genoeg is, staat Zoë ook in de finale van de 100 meter horden. Waar niemand minder dan chef de mission Pieter van den Hoogenband haar komt aanmoedigen...
Uiteindelijk rent Zoë met haar teamgenootjes ook nog naar een zilveren medaille op de 4x100 meter sprint. Aan het einde van haar eerste internationale toernooi mag Zoë met recht een goudhaantje genoemd worden... Ze verovert in Gyor maar liefst drie medailles!
Inmiddels zit Zoë in haar examenjaar van het vwo en dat betekent bikkelen: al je vakken halen en volle bak trainen. Gedisciplineerd als Zoë is, gaat het haar prima af. Ondertussen moet er een studiekeuze gemaakt worden: 'Bewegingswetenschappen studeren in Amsterdam lijkt me leuk en een andere optie is een vergelijkbare studie in Nijmegen en trainen op Papendal.'
Op 12 mei loopt Zoë samen met haar zus Naomi in de estafetteploeg op het NK voor clubteams. Een dag waar de familie Sedney al lang naar uitkeek: mini en maxi samen aan de start. Houden ze hun club ARV Illion in de competitie? Lees hiernaast een dagverslag.
Na de EYOF mag Zoë in juli meedoen aan haar tweede internationale toernooi: het EK -18, opnieuw in het Hongaarse Gyor. Haar doel? 'De finale van de 100 meter horden halen en het liefst een medaille of persoonlijk record.'
Na de voorrondes wordt Zoë geïnterviewd. Daar staat ze als een ervaren atlete, maar ook voor Zoë blijft zo'n internationaal toernooi spannend...
De finale wordt gehaald, in de halve finale loopt Zoë zelfs de snelste tijd ooit gelopen in Nederland bij meisjes B: 13.27 seconden. Dat record stond met 13.28 seconden op naam van Nadine Visser, die inmiddeld tot de wereldtop behoort op het onderdeel horden. Wint Zoë ook van haar internationale concurrenten in de finale? Bekijk de video:
In september gaat Zoë om de tafel met meerkamptrainer Remco en sprinttrainer Brendan. Samen kijken ze naar hoogte- en verbeterpunten van het afgelopen seizoen en stippelen ze een plan uit voor aankomend jaar.
Voorlopig vindt Zoë de sprint en de meerkamp nog te leuk om een keuze tussen beide onderdelen te maken - ze gaan haar bovendien goed af. Eerst maar eens 't vwo-examen zien te halen en wie weet wat er volgend jaar gaat gebeuren: studeren in Amsterdam en trainen bij haar vertrouwde clubs of een verhuizing naar Nijmegen en trainen op Papendal?
Niet alleen wij, maar ook andere media houden de beloften goed in de gaten. Lees hier wat er over Zoë gezegd en geschreven wordt.