Stef, Audrey en hun kinderen Camilo en Lucy zijn nieuwkomers in Andalusië, samen met duizenden mensen die Spanje afgelopen zomer vanuit Afrika per boot bereikten. Hier proberen ze aan een nieuwe toekomst te bouwen. Maar kun je je wel ergens anders settelen als je eigen land in puin ligt? En hoe kijken ze in Andalusië tegen nieuwkomers aan? Zijn die welkom?
Kun je je ergens anders settelen als je eigen land in puin ligt? Stef en zijn vrouw Audrey moeten het wel proberen, en ze zijn niet de enigen.
de muziek
Nieuwsgierig naar de muziek uit deze aflevering? Beluister alle nummers die je hebt gehoord in deze lijst in zijn geheel. Zie je niks? Klik dan hier
Hoe is het om plotseling vanuit Nicaragua naar Andalusië te verhuizen? Ieder gezinslid gaat daar op z’n eigen manier mee om, vertelt Stef. Bij deze aflevering:
Stefs vrouw Audrey
Stef: ‘Audrey is een kind van de Sandinistische revolutie. Haar moeder bracht haar ter wereld toen in Masaya de bommen insloegen die dictator Somoza afvuurde om het verzet de kop in te drukken. Haar tweede naam is Magdana, vernoemd naar een tante die door een van die bommen om het leven kwam. Ze draagt die oorlog dus altijd met haar mee. En dat geldt voor bijna haar hele generatie. Toen de geschiedenis zich vorig jaar leek te herhalen, zorgde dat bij veel van hen voor buitengewoon veel angst en woede. En voor een bijna buitenproportioneel grote vaderlandsliefde; Nicaragua is het land dat zij hebben geprobeerd op te bouwen zodat de revolutie niet voor niets geweest zou zijn.
Voor Audrey was het bijna niet te doen om vanuit Spanje te zien hoe dat land kapotgemaakt werd. Geen flamencodanser of bordje tapas waar ze vrolijk van werd. Ze voelde zich schuldig dat ze vertrokken was, maar durfde ook niet terug. Het lijkt of het de generatie na haar was die de moed had gevonden om haar stem te verheffen, de generatie die de verhalen van de oorlog wel kende, maar hem niet had meegemaakt.
Audreys ouders waren actief in het verzet in de jaren zeventig. Ze geloofden in hun idealen en daar moest veel voor wijken, waardoor ze ook veel afwezig waren in het huishouden en in de opvoeding. Het is zo’n lullige bijkomstigheid, waar je niet gauw over leest in een geschiedenisboek, maar een revolutie kost ook gewoon heel veel tijd en moeite.
Net als veel van haar generatiegenoten deed Audrey vorig jaar haar best de kinderen in ieder geval geen trauma mee te geven. In Nicaragua was dat bijna onmogelijk; Spanje gaf ons die mogelijkheid wel. En daar heeft Audrey optimaal gebruik van gemaakt. Ze zorgde ervoor dat de kinderen zich veilig voelden en kon als geen ander de context geven bij alles wat we hadden meegemaakt.'
Waarom Andalusië?
kort interview
Stef vertelt wat er in zijn idyllische woonplaats Nicaragua gebeurde en hoe hij met zijn gezin in Andalusië terechtkwamen.