Ontboezemingen op de magische grens van volwassenheid. Wie zijn zij, die jongens van 18?

Filmmaker Tomas Kaan zet een groep jongens van 18 die elkaar niet kennen een week lang bij elkaar. Afgesloten van de buitenwereld vertellen ze hoe het is om op de grens van volwassenheid te staan. Autochtoon, allochtoon, stadse jongens en die van het platteland: ze hebben geen handtekening van hun ouders meer nodig om te gaan en staan waar ze willen, ze nemen deel aan het verkeer, drinken zoveel ze willen, hebben seks en stemmen op wie ze willen. En allemaal hebben ze nog een heel leven voor zich en kunnen ze alle kanten op.

Kaan wil dit moment laten stollen en het ons opnieuw laten voelen: die jaloersmakende, verwarrende en bijna angstaanjagende energie die hoort bij 18 zijn. Opvallend openhartige gesprekken over de relatie met hun ouders, drugs, porno, meisjes en agressie worden afgewisseld met scènes van hun onderlinge gesprekken, spel, dronkenschap en seks. De film is gestructureerd als een jongensboek en balanceert door zijn strenge stilering op de spannende grens van fictie en non-fictie.

Geïnspireerd? Kijk ook Over de oppervlakte, een documentaire over een meisje van 17, op hollanddoc.

In zijn nieuwste film brengt Tomas Kaan een groep achttienjarige jongens een week samen om te praten over hun gang naar volwassenheid. Die gang naar volwassenheid inspireerde hem al eerder. Bij het maken van de jeugddocumentaire: Jongens zijn we.

In Jongens zijn we (2011) volgt hij de beste vrienden Jim en Sam, die samen heel wat kattenkwaad uithalen. Ze vangen kikkers met blote handen en steken hun eigen scheten in de fik. Maar na de zomer gaat Jim naar de middelbare school in de stad en daar baalt Sam heel erg van. Lees meer op Zapp Echt Gebeurd.

De documentaire Wij zijn 18 was in 2012 winnaar van de mediafondsprijs documentaire. Volgens het juryrapport geeft het plan blijk van een grote urgentie. Het lijkt dicht geschreven op de persoonlijke ervaringen van de maker en kent een strakke vormgeving en structuur. Toch kunnen er dingen misgaan, uit de hand lopen en worden er extremen gezocht... Het is een waagstuk op de grens van documentaire en drama.