Petra Laseur (1939) besloot in de voetsporen van haar ouders - Mary Dresselhuys en Cees Laseur - te treden en koos voor een opleiding aan de Toneelschool in Amsterdam. In 1959 debuteerde ze als actrice bij het gezelschap de Nederlandse Comedie. Daarna speelde ze onder meer bij Het Publiekstheater, Toneelgroep Amsterdam, het Noord Nederlands Toneel, Het Nationale Toneel en Het Toneel Speelt. Gedurende haar carrière is ze ook geregeld in televisieseries en films te zien geweest. Tegenwoordig geeft zij les aan de toneelschool. Pieter van der Wielen spreekt met Petra Laseur.

Mirjam van Biemen was 8 jaar oud toen ze het nieuws kreeg dat haar moeder, Rieneke Eringa, zelfmoord had gepleegd. Het was 1983 en Rieneke zat in een inrichting in Wassenaar. Maar ze was niet gek. Wat er wel aan de hand was, ontdekte Mirjam pas kort geleden, toen ze eindelijk in de dagboekjes durfde te kijken die haar moeder had nagelaten bij haar dood: drie dikke kantoorboekjes en één blocnote, die Mirjam al sinds haar 20e in haar bezit heeft.

Drie bevriende koks besloten in 2010 een half jaar naar Italië te gaan. Met als doel: de kneepjes van het vak ‘droge worst maken’ leren. Bij thuiskomst gingen ze aan de slag in een werkplaats in Baambrugge, om het ambacht en de receptuur van hun (droge) worsten te perfectioneren. Inmiddels zijn er van het merk Brandt & Levie zeven verschillende smaken gedroogde worst en openden de worstmakers de deuren van een nieuw worstatelier in de Amsterdamse Houthavens. Pieter van der Wielen spreekt met Samuel Levie, een van de drie oprichters van Brandt & Levie, en tevens columnist van het Parool.

Tegenwoordig is de Australische Nederlander Michel Faber een gevierd schrijver van gelauwerde romans als Lelieblank, scharlakenrood en Het boek van wonderlijke nieuwe dingen. Zijn werk wordt over de hele wereld vertaald en is met succes tot BBC series en films gemaakt. In 2000 was Michel nog een onbekende debutant die met Onderhuids een bevreemdend, genre-overschrijdend boek afleverde. Max Pam en Theo van Gogh raakten echter zo in de ban van Onderhuids dat ze in een opwelling naar het hoge noorden van Schotland trokken om Faber thuis te filmen. Een radiodocumentaire van Maarten Westerveen.

Het is twintig jaar geleden dat Kees de Koning het platenlabel Top Notch oprichtte. Dat begon aanvankelijk met hiphop, maar in de loop der jaren is Top Notch als uitgever behoorlijk verbreed. Inmiddels worden er niet alleen verschillende muziekstromingen, maar ook boeken en films uitgebracht. Van Drs. P tot Typhoon, van Henny Vrienten tot De Jeugd van Tegenwoordig: met Top Notch heeft De Koning een sterk merk gecreëerd én de Nederlandse muziekcultuur aanzienlijk veranderd. Pieter van der Wielen spreekt met Kees de Koning.

Jongvolwassenen van Generatie Y - geboren in de jaren ’80 en ’90 - hebben een ironische levenshouding. Hun ironie functioneert als een schild: niemand kan ze raken, omdat alles een grap is. Ze geven bijvoorbeeld liever kitscherige cadeautjes op verjaardagen, omdat een echt mooi cadeau geven ook betekent dat je je kwetsbaar opstelt. En daarvoor zijn ze te zelfbewust. Dat schrijft Christy Wampole in de New York Times. Documentairemaker Botte Jellema herkent deze beschrijving bij enkele beeldbepalende Y’ers en maakt zich zorgen: het leven is te kort om helemaal met ironie te vullen. Jellema onderzoekt het in de documentaire YOLO - de zelfbewuste leegte.

Drummer Han Bennink (1942) mag met recht ‘an elder statesman of Dutch jazz’ genoemd worden – en niet alleen vanwege zijn leeftijd. De slagwerker is een icoon van de Europese jazz. Hij speelde op alle belangrijke jazzfestivals ter wereld en met legendarische musici als Sonny Rollins en Dexter Gordon. Zijn talenten voor interactie en altijd aanwezige vernieuwingsdrang zijn ongekend. Grenzen in de jazz bestaan er niet voor hem. Naast musicus is Bannink is ook beeldend kunstenaar, waarbij hij een voorliefde heeft voor de inpassing van toevallige objecten. Pieter van der Wielen spreekt met Han Bennink.

Fotograaf Peter van Beek weet wie zijn biologische moeder is en waar ze woont, maar hij heeft haar nooit gesproken. Hij voelt zich thuis in de kampen van de Roma en Sinti die hij fotografeert door heel Europa. De fotograaf, de havenzanger en de vrouw die niet gekend wil worden is een radiodocumentaire van Emmie Kollau.

Beeldend kunstenaar Louise te Poele is opgegroeid op een boerderij in Winterswijk. Ze is opgeleid aan de ArtEZ hogeschool voor de kunsten in Arnhem. Vanaf morgen presenteert ze in Museum Arnhem de tentoonstelling Met nieuwe ogen. Honderden foto’s en uren digitaal geschilder resulteerden in stillevens waarvoor de aanleiding in alles geschuild kan hebben: plastic rivierkreeften van Ikea, een dood parkietje dat ze in de vriezer bewaart of de bakken vol griezelige vissen bij de toko. Het schilderachtige licht van de Hollandse meesters vormt de rode draad in de vijftien werken die er te zien zullen zijn. Ester Naomi Perquin spreekt met Louise te Poele.

Angst voor de dood zit bij de mens ingebakken. Maar waarom? Want we gaan allemaal dood en het heeft geen enkele zin om je daar druk over te maken. Radiomaker Marten Minkema wil daarom af van zijn doodsangst en zoekt bij de psychiater en andere medemensen de wijsheid die daarvoor nodig is.