De melancholie die speelde tijdens eerdere platen van Janne Schra, maakt op haar nieuwe album Ponzo plaats voor opzwepende, aanstekelijke popliedjes. Samen met haar vriend en producer Torre Florim (De Staat), met wie ze ook het titelnummer van de tv-serie Hollands Hoop verzorgde - de hit ‘Reap What We Have Sown’, nam ze de nieuwe plaat op in hun eigen woonkamerstudio in Nijmegen. Het album is een ode aan positivisme: doorgaan, niet zeuren en blij zijn met wat je hebt, hoe moeilijk dat soms ook is. Pieter van der Wielen spreekt met Janne Schra, die eerder deel uitmaakte van de jazzpopband Room Eleven. 

Twee jaar geleden verraste de band Mister and Mississippi met hun debuutplaat vol folkachtige popliedjes. Hun nieuwe album We Only Part To Meet Again klinkt steviger en orkestraler. Toch kiezen ze eerst voor een kleine, intieme setting in platenzaken om het album te presenteren. Nooit Meer Slapen doet verslag van de albumpresentatie. Het is rustig op de radio, althans, als we ons tot de muziek beperken. Ebola, ISIS, Oekraine en de kwakkelende economie mogen het journaal bevolken, op muzikanten lijkt het weinig indruk te maken. Waar blijft de woede in de muziek? Nooit Meer Slapen ging op onderzoek uit. Verder leest schrijfster Carolina Trujillo een verhaal dat door de actualiteit is geïnspireerd voor en draagt dichter Menno Wigman een eigen gedicht voor.

Rutger Lemm schrijft onder meer voor NRC Handelsblad, NRC Next, De Volkskrant en Vrij Nederland. Hij is oprichter van het online-tijdschrift Hard Hoofd en voormalig lid van de Comedy Train. In zijn boek Een grootse mislukking is Lemm genadeloos voor de wereld om hem heen, maar vooral voor zichzelf. Aan de hand van anekdotes, reisverhalen, de geschiedenis, stand-up comedy, Nietzsche en Jurassic Park vertelt hij het verhaal van zijn moeizame volwassenwording in een steeds gecompliceerdere wereld. Want, zo blijkt uit zijn debuut, in het leven van Lemm gaan voortdurend dingen mis. Pieter van der Wielen spreekt met Rutger Lemm.

De Amerikaanse zanger Mark Lanegan heeft met zijn donkere, gruizelige stem in het verleden naam gemaakt bij bands als Screaming Trees en Queens of the Stone Age. Deze week treedt hij samen op met het Metropole Orkest op het rondreizende muziekfestival Cross-linx. We mochten aanwezig zijn bij de repetities. Donderdag opent in de nieuwe tentoonstellingsvleugel van het Rijksmuseum de blockbuster van dit voorjaar: de tentoonstelling De late Rembrandt. De beste schilderijen, etsen en tekeningen uit Rembrandts laatste twintig jaar zijn er bij elkaar gebracht. Nooit Meer Slapen ging er alvast kijken en sprak met de samenstellers. Ook leest schrijfster Carolina Trujillo een verhaal dat door de actualiteit is geïnspireerd voor en draagt dichter Menno Wigman een van zijn favoriete gedichten voor.

Erik Bindervoet is bekend geworden door de opvallende vertaalprojecten die hij, vaak met kompaan Robbert-Jan Henkes, aanpakt. Liedteksten van Bob Dylan en The Beatles, romans van James Joyce: Bindervoet is ambitieus. Ook als dichter schuwt hij een groot project niet, getuige Het vuil van de schoonheid; het derde, afsluitende deel van een trilogie. Bindervoet verkent hierin de absurditeit van het leven en de onmogelijkheid van de werkelijkheid. Hij bekijkt met kritische blik de waarheid, beziet de dood van een vader en probeert zijn herinneringen te omsingelen. Pieter van der Wielen praat met dichter, vertaler en beeldend kunstenaar Erik Bindervoet.

Verder ontmoeten we zangeres Lenneke Ruiten. Zij debuteert binnenkort in het mekka van de opera, La Scala in Milaan. Zij heeft de vrouwelijke hoofdrol in Lucio Silla, een opera van Mozart. Nooit meer Slapen bezoekt de sopraan bij haar thuis in Bergen. En acteur en zanger Joost Spijkers (een van de Ashton Brothers) vertelt over zijn eerste eigen voorstelling, waarin het gaat over zijn leven en liefdes tot nu toe. Verder leest schrijfster Carolina Trujillo een verhaal voor dat door de actualiteit is geïnspireerd. Dichter Menno Wigman sluit af met een van zijn favoriete gedichten.

Kinderen zullen haar wellicht nog iets eerder herkennen, aangezien ze jarenlang VPRO's Villa Achterwerk presenteerde als de bazige Roos, samen met 'haar' mannen: Raymonde de Kuyper. Vanaf 1989 behoorde ze tot de vaste kern van theatergroep Alex d’Electrique. Verder speelde ze mee in producties van o.a. het Zuidelijk Toneel, Toneelgroep Amsterdam en Carver. Samen met (haar ex) Raymond Thiry staat ze nu in Bellevue met de lunchvoorstelling Happy Birthday Mammie. Wanneer een echtpaar met bloemen hun jarige (schoon)moeder bezoekt is ‘mammie’ verdwenen. Ze besluiten te wachten en zijn zodoende veroordeeld tot elkaar. Pieter van der Wielen spreekt met actrice en theatermaakster Raymonde de Kuyper.

Zaterdag 14 februari verschijnt Brief aan Vader, een keuze uit eigen werk van J.M.A. Biesheuvel. De presentatie valt samen met de uitreiking van de eerste J.M.A. Biesheuvelprijs voor de beste Nederlandstalige korteverhalenbundel van het afgelopen jaar. We bezochten de schrijver in zijn woonhuis te Leiden. Het is vijftig jaar geleden dat John Coltrane's A Love Supreme uitkwam. Hoe belangrijk is deze plaat nu nog? Schrijfster Carolina Trujillo leest weer een verhaal voor dat door de actualiteit is geïnspireerd en dichter Menno Wigman draagt een van zijn favoriete gedichten voor.

Roos Rebergen was nog maar zeventien toen ze met haar band Roosbeef de Grote Prijs van Nederland in de categorie 'Singer-Songwriter' won. Het langverwachte debuutalbum Ze willen je hond wel aaien maar niet met je praten verscheen in 2008, drie jaar later gevolgd door het tweede album Omdat ik dat wil. Het feit dat Rebergen al enige tijd in België woont en ook twee Belgische muzikanten in de band heeft, maakt Roosbeef inmiddels tot een half Nederlandse, half Vlaamse band. Deze maand verschijnt het derde album Kalf, waarop herkenbaar relativerende teksten in pakkende popsongs zijn verpakt. Anton de Goede ontvangt Roos Rebergen (met gitaar) in de studio.

En we praten met filmmaker Alexander Oey over de film Pekka. In 2007 schoot de achttienjarige Pekka acht mensen dood op zijn middelbare school in Finland. De documentaire toont een reconstructie van de aanloop naar zijn gruweldaad. Van een paar kleine lieve woordjes tot halve romans komt er binnen bij de site Liefdesbiecht.nl. Het is een initiatief van theatermaker Nita Kersten. Ze verzamelt liefdesgeheimen die mensen anoniem willen opbiechten. Haar site gaat vannacht online, op valentijnsdag, en zal in april resulteren in een programma met theater, muziek, installaties, fotografie en beeldende kunst. Wij krijgen alvast een stiekem inkijkje in de biechten. Verder leest schrijfster Carolina Trujillo nog éénmaal een verhaal voor dat door de actualiteit is geïnspireerd, praat Ilse van der Velden ons bij op het gebied van televisieseries en dichter Menno Wigman sluit zijn mini-bloemlezing af met een van zijn favoriete gedichten.