Je bent jong en je wilt wat. En dan opeens lukt dat ook nog. Hoe voelt het om op het punt van doorbreken te staan? In onze rubriek 'Dit Zijn De Namen' praten we met verschillende jonge kunstenaars over hun ambities.

De Vlaamse kunstschilder Pieter Jennes (28) staat dit jaar op ART Rotterdam en zijn werk is te zien én te koop in twee galeries. Met succes: zijn werken gaan als warme broodjes over de toonbank.

Dit is geen duif

“Vorige week hingen hier ook nog wat grote werken van mij,” vertelt hij als we door de kunstbeurs lopen. “maar die zijn allemaal al verkocht.” Het is zondagmiddag, de laatste middag van ART Rotterdam. Een succesvolle editie als we de Nederlandse kranten moeten geloven.

Het werk van Pieter Jennes hangt dit jaar voor het eerst op de beurs. En dat is niet onopgemerkt gebleven. Dat deze jonge kunstenaar veel in zijn mars heeft ziet zelfs een ongetraind oog. Zijn werk heeft een opvallende stijl. Op elk doek wordt een klein verhaal verteld. We zien olifanten. Oh nee, het zijn mannen met een olifanten pak aan: de benen van de mannen steken onder het pak uit. We zien een vogel op een van zijn kleinere doeken. “Dit is geen duif,” vertelt Pieter. Inderdaad, het is geen duif. “Daarom heb ik dit schilderij ook zo genoemd,” vertelt hij lachend. “Omdat het dus geen duif is.”

Pieter werkt associatief. Hij is in die zin een klassieke kunstenaar die zich laat leiden door zijn gevoel en alles in de strijd gooit om een werk te krijgen zoals hij dat wil. Als hij vertelt over zijn werk worden we meegezogen in een stroom van associaties, beelden en ideeën. “Ik was een keer salade aan het eten, met een vork. En toen dacht ik ‘want nou als ik met deze vork patronen maak in de verf?’” En zodoende, kronkelde hij met zijn vork over het doek, een patroon van vier strepen naast elkaar achterlatende.

Op de vraag waarom hij kunstschilder is geworden geeft hij resoluut antwoord: “Ik ben dyslectisch.” Een verhaal vertellen met woorden is voor hem niet zo eenvoudig; nooit geweest ook. “Als je mijn klasgenoten van de basisschool nu zou vertellen dat ik kunstenaar ben geworden, zullen ze waarschijnlijk niet verbaasd zijn.” Hij tekende altijd al. En waar de meeste kinderen daar op een gegeven moment mee stopten, ging Pieter door.

Voor Pieter is het ‘kunstenaar zijn’ niet iets wat je de ene dag wel bent, en de andere dag niet meer. “Het is inmiddels echt onderdeel geworden van wie ik ben, van mijn identiteit. Ik kan niet meer zonder.” Als je het schilderen, het tekenen en het creëren van hem af zou pakken, pak je ook een deel van zijn identiteit af.

Afgelopen zomer was hij nog hard bezig met solliciteren zodat hij in ieder geval een baan had om van rond te komen. Hij geeft kunstles op scholen, iets waar hij gelukkig ook veel voldoening uit haalt. Dat zijn carrière als kunstenaar nu echt van start is gegaan is voor hem ongelofelijk. “Natuurlijk hoop ik dat het succes dat ik nu heb duurzaam zal zijn. Dat het niet over een paar jaar alweer is afgelopen.” In zijn omgeving, bij andere jonge kunstenaars ziet hij dat het ook fout kan gaan: “zij hebben dan voor een korte periode veel succes, maar kunnen dan niet aan de hoge verwachtingen blijven voldoen.”

Het is mooi om te zien hoe een jonge kunstenaar zich staande houdt in een wereld die veel obstakels met zich mee brengt, juist voor jonge mensen. “Onze generatie dealt allemaal met dezelfde problemen. We kunnen geen huis kopen bijvoorbeeld. Vaak wordt er gekeken naar economische factoren en moet iets financieel interessant zijn.” Maar kunst is niet financieel interessant, constateert hij. “Maar dat ik dan toch iets kan maken, wat eigenlijk helemaal geen nut heeft, ja dat is voor mij… ja, pfoeee!”

Wil je werk van Pieter Jennes in het echt zien? Komende juni wordt zijn werk tentoongesteld in de galerie van Sofie van de Velde in Antwerpen.