Je bent jong en je wil wat. En dan opeens lukt dat ook nog. Hoe voelt het om op het punt van doorbreken te staan? In onze rubriek 'Dit Zijn De Namen' praten we met verschillende jonge kunstenaars over hun ambities.
In deze aflevering zijn we op bezoek bij modeontwerper Lieselot Elzinga.
Lieselot komt uit een creatief gezin. Beide ouders zijn kunstschilder en haar vader is ook muzikant. Haar liefde voor kunst werd aangewakkerd en aangemoedigd. En van jongs af aan wist Lieselot al wat ze wilde worden: kunstenaar. Of eigenlijk nog specifieker dan dat: modeontwerper.
Toen ze klaar was met de middelbare school maakte ze een paar gekke sprongen. Zo besloot ze om geschiedenis te gaan studeren. “Toen ik dat vertelde zei mijn moeder iets van ‘Hu? Ja is goed hoor. Maar, hu?’” Uiteindelijk bleek het geen match, geschiedenis was veel te theoretisch. “Toen ging ik toch maar naar de kunstacademie, mode studeren. Maar ook daar paste ze niet, was ze niet op haar plek.
“Ik had heel duidelijk in mijn hoofd wat ik wilde maken. En ik had ergens verwacht, of gehoopt, dat ik op de modeacademie dát zou kunnen gaan maken.” Eigenwijs als ze is wilde ze méér dan ‘alleen maar achter de naaimachine zitten’. Ze stopte en startte aan de textielacademie. Maar nee, ook dit was geen match.
“Het gevoel van mode, dat er echt iets gebeurd in een hele korte tijd. Die spanning vind ik heel leuk.” Dus ging ze terug naar de modeopleiding. Aan de Rietveldacademie studeerde ze uiteindelijk af.
En nu...? Nu kan ze eindelijk de sfeer en expressie die ze al jaren in haar hoofd had, uiten. “Als ik schetsen van tien jaar geleden zie dan denk ik, ja, die zou ik nu nog steeds kunnen maken. Natuurlijk zijn er ook veel dingen veranderd, maar dezelfde kern zit er nog steeds in.”
Haar inspiratie haalt ze uit de geschiedenis, vooral de jaren ’50 en ’60. “Ik werd op de middelbare school al helemaal verliefd op het existentialisme, de zwarte coltruien en de rode wijn." Die sfeer. En ook oude tekenfilms en televisieprogramma’s uit die tijd delen die esthetiek. “Het is heel kleurrijk, de prints zijn enorm overdreven, uitvergroot en vervolgens versimpeld.
Wat ze wil maken is wel duidelijk. Hoe ze het wil maken ook. Maar waar ga je het dan maken? Ze wist tijdens haar studie al dat ze waarschijnlijk niet zo goed zou passen in een bestaand bedrijf binnen de modeindustrie. Dus zat er eigenlijk maar een ding op: samen met een bevriende studiegenoot startte ze haar eigen bedrijf, ELZINGA.
Samen timmeren ze hard aan de weg om het bedrijf succesvol te maken. Maar wat succes dan precies is? "Ook al gaat dit misschien wel helemaal niet lukken. Als ik gewoon kan doen wat ik leuk vind en kan maken waar ik achter sta, en daarmee genoeg verdien om rond te komen, dan is dat een hele prestatie. Dat is voor mij ook al succes."