Jagen op verhalen

‘Dus dat allemaal bij elkaar maakt me wel tot, nou ja, een geschikte regisseur voor deze serie. Daar komt nog bij dat het voor Noni de eerste keer was dat ze iets voor televisie deed, dus het was fijn dat ik heel ervaren ben én dat ik haar als persoon al goed kende. Ze is van nature een beetje, hoe zeg je dat, onderkoeld? Wat prima is. Maar dan moet je niet proberen haar een heel andere rol te laten spelen. Ze moet vooral zichzelf zijn.’

‘We moesten het wel heel goed voorbereiden, want we hadden per aflevering maar anderhalve draaidag. Dus van tevoren hebben we samen met researchers en de eindredactie één hoofdpersoon per aflevering gezocht, iemand om heel intiem te kunnen vertellen over hoe bijvoorbeeld de Hindostaanse keuken in elkaar steekt, en hoe dat verbonden is met de geschiedenis van Suriname.’

‘Gaandeweg kom je dan tot zes scripts, en daarmee stap je dan in het vliegtuig. Eerst gingen we met het hele team in twee dagen bij iedereen langs om het voor te bereiden. Een lokale fixer, Chantal Rijker, heeft ons supergoed geholpen daarbij. Even kennismaken, voorbespreken wat we gaan koken, kijken hoe het licht in de keuken is, of er veel kwetterende vogels of blaffende honden zijn, wat daar dan aan te doen is, dat soort dingen.’

‘Natuurlijk ging niet alles volgens plan. Met kapitein Strijder, in aflevering twee, zouden we eigenlijk gaan vissen. Maar daar was net iemand overleden in de rivier. En dat betekent in Suriname dat je niet het water op mag tot het lijk is gevonden. Dus toen hebben we het recept aangepast en zijn we gaan jagen. Het werd pindarijst met hertenvlees in plaats van vis.’

‘Door de tijdsdruk konden we niet ver reizen. Mocht er ooit een vervolg komen, dan zou ik het binnenland wel in willen. Dat zou fantastisch zijn, omdat mensen daar weer heel anders koken, met veel lokale ingrediënten, en omdat daar heel andere verhalen te vertellen zijn.’

‘Wat mijn favoriete recept is uit deze serie? Dan kies ik toch voor de Javaanse keuken, van oma Toemi, in de aflevering van volgende week zaterdag. Bijzonder smaakvol allemaal. Maar ik hou ook van de Hindostaanse keuken. En de blaka supu van Tony Chang, een Chinees recept. Ook fantastisch, en ik kende het nog helemaal niet.’

Wil je zelf aan de slag met de recepten uit Paramaribo pepers? Je vindt ze op de site

‘We moesten het wel heel goed voorbereiden, want we hadden per aflevering maar anderhalve draaidag. Dus van tevoren hebben we samen met researchers en de eindredactie één hoofdpersoon per aflevering gezocht, iemand om heel intiem te kunnen vertellen over hoe bijvoorbeeld de Hindostaanse keuken in elkaar steekt, en hoe dat verbonden is met de geschiedenis van Suriname.’

‘Gaandeweg kom je dan tot zes scripts, en daarmee stap je dan in het vliegtuig. Eerst gingen we met het hele team in twee dagen bij iedereen langs om het voor te bereiden. Een lokale fixer, Chantal Rijker, heeft ons supergoed geholpen daarbij. Even kennismaken, voorbespreken wat we gaan koken, kijken hoe het licht in de keuken is, of er veel kwetterende vogels of blaffende honden zijn, wat daar dan aan te doen is, dat soort dingen.’