Deborah Cameron zet zich in voor het empoweren van vrouwen, jongeren en LHBTIQ+’ers in Den Haag. Met een visuele beperking en chronische ziekte heeft ze zichzelf opnieuw moeten uitvinden, en ze weet als geen ander hoe het is om te vechten tegen ongelijkheid.

‘Mama DeeDee’, zo noemen de kinderen Deborah in háár wijk: de Schilderswijk. Als ze zichzelf moet omschrijven, zegt ze: ‘Ik ben gepassioneerd, actief, uitgesproken, iemand die niet opgeeft en als de deur gesloten is, dan trap ik die open.’

Met het project DeeDee’s Kids – onderdeel van haar stichting Powered by DeeDee – helpt ze Afro-Nederlandse jongeren in Den Haag met talentontwikkeling, stages, coaches en trainingen. Sinds kort organiseert ze ook gesprekken over mental health, om diezelfde kinderen aan te moedigen om te praten over hun mentale gezondheid, en vooral ook om hulp te zoeken wanneer dat nodig is.

‘Als persoon van kleur heb je in deze maatschappij te maken met micro-agressies, vooroordelen, racisme en kansenongelijkheid,’ vertelt Deborah. ‘Je moet constant incasseren en om je dan staande te houden moet je mentaal sterk zijn. Maar het kan je ook breken, en dan is het heel belangrijk om hulp te zoeken.’

De dingen die ik als kind tekort ben gekomen heb ik in overvloed om te geven en ik strijd omdat ik weet dat het nodig is.'

Deborah Cameron

Zelf heeft Deborah ook moeten leren om hulp te vragen. ‘In de Afro-Surinaamse cultuur hang je je vuile was niet buiten. Maar het geeft juist verlichting om te delen. Er is niks mis met je niet goed voelen, en als je moet huilen dan moet je lekker huilen. Dat heb ik geleerd in therapie.’

Dat het empoweren van anderen haar purpose is, daar is Deborah zeker van. ‘Ik ben geboren met retinoblastoom, een type kinderkanker dat al in de baarmoeder ontwikkelt. Mijn moeder moest dealen met die stress en met het onderhouden van een gezin in Suriname. Eigenlijk kon ze dat niet aan en dat uitte zich soms is mentale en fysieke mishandeling. Ik ben ook misbruikt toen ik zes jaar was en deed mijn eerste zelfmoordpoging toen ik acht was. Maar het universum zei: dit is je tijd nog niet. Er is een reden dat ik hier ben en er zijn dingen die ik moet doen voordat het mijn tijd is.’

En dat is dan ook de drijfveer achter alles wat ze doet voor anderen. ‘Kinderen noemen me mama DeeDee omdat ik hun tweede moeder ben. Ik zet me in voor jongeren omdat ik weet dat niet alle ouders hun kinderen kunnen geven wat ze nodig hebben. De dingen die ik als kind tekort ben gekomen heb ik in overvloed om te geven en ik strijd omdat ik weet dat het nodig is.'

Dit is een fragment van het gesprek dat Deborah Cameron voerde met de makers van podcastserie De goede immigrant. Luister de hele aflevering, waarin Deborah ook vertelt over moederschap, spiritualiteit en haar ervaringen met racisme, hieronder: