Leer de kandidaten van 2010 kennen

In 1988 promoveerde Albert van den Berg af op het onderwerp chemisch gemodificeerde ISFET’s bij de Universiteit van Twente.
Van 1988 tot 1993 was hij werkzaam bij CSEM en aan de Universiteit van Neuchâtel. Hij werkte hier aan geminiaturiseerde chemische sensoren. Daarna ging hij tot 1999 als onderzoeksdirecteur bij Micro Total Analysis Systems aan de slag bij de universiteit waar hij in 1988 promoveerde. Hij was daar toen al sinds 1998 part time hoogleraar ‘Biochemical Analysis Systems’. In 2000 werd hij gepromoveerd tot hoogleraar geminituariseerde systemen voor (bio)chemische analyse bij de MESA afdeling van de Universiteit Twente.

In 2002 ontving hij de Simon Stevin Meester onderscheiding van de Technologiestichting STW. In 2003 werd hij aangesteld als hoofd van de NanoFluidics Flagship binnen Nanoned, het nationale programma voor nanotechnologie. In 2005 verbleef hij gedurende 6 maanden in San Diego (USA), waar hij aan het La Jolla Instituut voor Allergie en Immunologie (LIAI, group Green) actief was tijdens een sabbatical, en hij ontving een Advanced Research Grant van de ERC in 2008.
In 2009 ontving Albert van den Berg voor zijn prestaties met zijn lab-on-a-chip onderzoek de Spinozapremie, de meest prestigieuze Nederlandse wetenschappelijke onderscheiding, en in 2010 bracht hij een korte sabbatical leave door in Harvard.

Zijn huidige onderzoek richt zich op micro-analyse en nanosensoren, nanofluidics en op onderzoek naar biologische cellen op chips, met toepassingen in de gezondheidszorg en het milieu. Albert van den Berg is lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW), de Nederlandse Gezondheidsraad, bestuurslid van de chemische en biologische Microsystems Society, lid van de Koninklijke Nederlandse Chemische Vereniging (KNCV) en vice-editor van het tijdschrift Lab on a Chip. Hij is coauteur van meer dan 210 papers (H = 36) en ruim 15 patenten, en is betrokken geweest bij meer dan vijf spin-off bedrijven.

Naast wetenschappelijke gedrevenheid heeft hij een passie voor bergsporten (fietsen, klimmen, skiën).
 

Astronome Marijke Haverkorn was in een klap verknocht aan sterrenkunde toen ze op haar 16e een artikel in het populair wetenschappelijk tijdschrift Kijk las over magneetvelden in de zon. Na een studie sterrenkunde in Utrecht, promotieonderzoek in Leiden en onderzoeksposities aan het Harvard Observatory en de Universiteit van California in Berkeley in de VS, is ze nu terug in Nederland: in Drenthe welteverstaan. Ze werkt in het dorpje Dwingeloo bij het Nederlands Instituut voor Radioastronomie (ASTRON) en een dag per week aan de Sterrewacht Leiden.

Magneetvelden hebben haar nooit losgelaten: op dit moment onderzoekt ze magneetvelden in ons eigen sterrenstelsel, de Melkweg, en hoe deze de vorming van sterren beïnvloeden. Ook werkt ze mee aan de ontwikkeling van de nieuwe radiotelescoop LOFAR, die bestaat uit radioastronomie-stations door heel Europa.

Naast de fascinatie voor extreme processen en condities kan Haverkorn ook erg genieten van de vele reizen naar telescopen en conferenties over de hele wereld. Ook probeert ze graag dat enthousiasme voor astronomie over te brengen aan anderen, met name aan de jongere generatie: de wetenschappers van de toekomst.

Op moment is Marijke werkzaam als Assistent Professor aan de afdeling van Astrofysica aan de Radboud Universiteit.
 

Remco van der Hofstad studeerde wiskunde in Utrecht, waar hij ook promoveerde. Hierna werkte hij een jaar in Noord-Amerika, een kleine 4 jaar in Delft. Hij werkt nu  aan de Technische Universiteit Eindhoven, waar hij sinds 2005 Hoogleraar Kansrekening is.

Wiskunde doen is voor hem het oplossen van moeilijke puzzels, waarbij je vooraf niet weet hoe het eindresultaat eruit zal zien.
Het is dus een proces van stukjes zoeken, oppakken, passen en meten, waarin je steeds een beetje dichterbij de oplossing komt. Het is vaak buitengewoon frustrerend, altijd fascinerend, bijzonder creatief, en soms zelfs euforisch. Wat het zo leuk maakt is de combinatie van uitdaging en samenwerking met andere vakidioten uit allerlei windstreken. Inderdaad, wiskunde is vooral ook werk dat hij in een team doet met andere bevlogen en inspirerende collega's. Samen kom je niet alleen verder dan alleen, het is ook nog eens veel, veel aangenamer!
Weinig geeft zo’n voldoening als het zien van een buitengewoon mooie oplossing voor een lastige puzzel, waarin alle stukjes perfect op hun plek vallen en we eindelijk weten hoe de zaak in elkaar zit.

Remco werkt momenteel aan kansrekeningvragen met toepassingen in netwerken. Kansrekening is een subtiel onderdeel van de wiskunde, waarin aan de ene kant intuïtie voor hoe de zaken werken cruciaal is, terwijl je aan de andere kant heel gemakkelijk op het verkeerde been wordt gezet . Een duidelijk voorbeeld van een kansrekening paradox is het Quizmaster- of driedeuren probleem, voor velen een bekende hersenkraker. Kansrekening is een manier om inzicht in toeval te krijgen en het wiskundig te beschrijven.

Kansrekening wordt veel gebruikt om gigantische netwerken te beschrijven. Denk hierbij aan sociale netwerken, zowel echte als de virtuele varianten Hyves en Facebook, maar ook aan Internet en het World-Wide Web. Met zulke modellen proberen we te beschrijven en te verklaren hoe deze netwerken functioneren, en wat hun eigenschappen zijn.
Misschien komt het je bekend voor: je komt in gesprek met iemand die je nog nooit gezien hebt, en voor je het weet heb je een gezamenlijke kennis gevonden. Hoe kan het toch dat dit zo vaak gebeurt?
Ofwel, wiskundig geformuleerd, hoe zien de sociale contacten van mensen eruit zodat veel mensen gezamenlijke kennissen hebben? Dit zegt veel over de structuur van dergelijke netwerken, en deze structuur is weer cruciaal om processen op zulke netwerken, zoals het verspreiden van roddels en ziekten, te doorgronden.
 

Harmke Pijpers begon haar omroepcarrière als "secretaresse met ambitie" bij de VARA maar kreeg bekendheid toen ze voor de VPRO-radio elke vrijdagochtend Het Gebouw ging presenteren en het programma een bijzonder karakter gaf door haar pregnante stem en doordringende vraagstelling. Harmke Pijpers is (mede)samensteller en presentator van diverse VPRO programma’s geweest zoals onder andere: VPRO-vrijdag, Villa-VPRO, Het Balcon, Nova Zembla, VPRO's Nieuws-berichten. Ze werkte daarnaast mee aan allerlei hoorspelproducties en deed voor diverse VPRO-programma’s sketches en imitaties.

Door de samenvoeging van programma's op Radio 1 kwam zij terecht bij het Radio 1 Journaal, waar ze tien jaar lang de vrijdagochtenduitzending presenteerde. Vanaf 1998 presenteerde ze daarnaast voor de AVRO zowel op de radio als op televisie o.a. het kunstprogramma Opium.

Pijpers heeft tevens bij de RVU de programma's Uitstappen en Arabische Verkenningen gepresenteerd. Deze laatste televisieserie kreeg een nominatie op het New York Documentary Festival.

In de zomer van zomer van 2005 was Pijpers een van de verrassende nieuwe gezichten van de nieuwe televisiezender Talpa waar zij naast Beau van Erven Dorens het overheersende showgedeelte van het toen nog nieuws- en showprogramma NSE ging presenteren.

Tot voor kort presenteerde Pijpers vanaf september 2007 het middagprogramma De Frontlinie van BNR Nieuwsradio. Momenteel presenteert zij eveneens bij BNR het wekelijkse progamma Denktank over wetenschap en innovatie en het wekelijkse programma Gezond.

In 2010 werd ze bekroond met de Oeuvre Award van de Radiobitches Awards.

Harm Ede Botje schrijft sinds 1995 voor Vrij Nederland. Hij is algemeen redacteur met als speciale aandachtsgebieden buitenlandverslaggeving en ontwikkelingssamenwerking. Het afgelopen jaar heeft hij onder meer onderzoek gedaan naar het internationale netwerk van Geert Wilders en stukken gepubliceerd over Tanja Nijmeijer en Colombia.

Voordat hij bij VN kwam werken, was hij redacteur bij het VPRO-radioprogramma Argos, verslaggever bij het Radio 1 Journaal en freelancer bij de Vara-radio.

Botje maakte reportages in onder meer Darfur, Afghanistan, Mexico, Argentinië, Turkije, Rwanda, Indonesië, Zuid-Afrika, Tanzania, Pakistan, Peru, Guatemala, Irak, Marokko, Egypte, Israël en de bezette gebieden. Voor VPRO-radioprogramma Het Gebouw maakte hij Standplaats Sri Lanka. Hij studeerde Rechten aan de Universiteit van Amsterdam en de postdoctorale opleiding Journalistiek aan de Rotterdamse Erasmus Universiteit. Met het artikel 'Er wordt gediscrimineerd. Punt uit.' won hij samen met collega Sander Donkers de EU Journalistenprijs 2005.

Harm Ede Botje schreef twee boeken: Standplaats Sri Lanka (1992) en Apenhachee en Jachttroffee (2004) over de jacht op groot wild in Kameroen.

Hassnae Bouazza is journaliste, columniste, vertaler en programmamaker. Ze studeerde Engelse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Utrecht en, na haar afstuderen, een jaar Franse literatuur aan dezelfde Universiteit. Hassnae heeft een duidelijke eigen mening en verkondigt deze in verschillende media: zo schreef ze columns over Arabische media voor Vrij Nederland en schrijft ze nu opiniestukken in de Volkskrant, NRC, de website FrontaalNaakt en de Arabischtalige site van de Wereldomroep. Daarnaast schrijft ze ook voor de Elle, beoordeelt ze boeken voor het Fonds van de Letteren en is ze programmamaker bij het Writers Unlimited Winternachten festival. Regelmatig verschijnt ze in de media om commentaar te leveren op de actualiteit en zaken te duiden. Zo is ze te horen bij BNR Radio en VPRO's Bureau Buitenland op Radio 1. Hassnae was regisseur en eindredacteur van de veelbesproken zesdelige documentaireserie Seks en de Zonde.

In de stukken van Hassnae voorziet zij verschijnselen die haar bezighouden van haar eigentijdse en humoristische mening en ze heeft meerdere stukken gewijd aan seks en pornografie in de Arabische wereld. Hassnae Bouazza was te zien in de aflevering van het programma Advocaat van de Duivel waarin Geert Wilders terecht stond en in het panel van Vrouw en Paard.