Nog geen dertig jaar geleden werd op maandag tussen 22.00 en 0.00 uur op Radio 3 (!) het programma Candlelight uitgezonden. Een programma zo intens oubollig dat ik denk dat het nu enorm veel kans maakt bij mensen tussen de 17 en 23 jaar oud. Dit is een niet-bestaande doelgroep, maar voor mij wel zo handig i.v.m. thuismarktonderzoek. In het programma, dat ik regelmatig hoorde, omdat ik al bij het vorige in slaap was gevallen en wakker werd door de zwoele bas van presentator Jan van Veen – er ligt toch een enge man onder mijn bed! – werden mierzoete liedjes afgewisseld met, vooruit, laten we het gedichten noemen.
Die gedichten begonnen meestal met een diepgevoeld en langgerekt ‘jij’. Misschien moet ik het even uitschrijven: ‘JIJIJIJIJIJIJIJIJ.’ Gevolgd door de meest fantastische en ongetwijfeld oprecht gemeende vergelijkingen van de aanbedene met willekeurige voorwerpen, flora en andere mensen.
Van Veen was niet alleen dj en presentator van Candlelight maar ook eigenaar van een gelijknamig panty- en kousenbedrijf. Op de een of andere manier verbaast me dat niet. Met een beetje goede wil zijn kaarslicht en damesbeenmode (woord van het jaar 1956) onderdeel van hetzelfde universum. De naam Candlelight kwam van het liedje van David McWilliams waarmee het programma startte, getiteld ‘Can I Get There by Candlelight’, dat intens zoetgevooisd is, maar bij nadere bestudering niet over kaarsen, romantiek of panty’s gaat, hoogstens over pretparken en geld: ‘Is there time to really get there/Is there time to stay/Is there very much to see there/And how much do I pay.’
Op 4 januari jl. keerde Candlelight terug op NPO Radio 5. Ik weet niet hoe u erover denkt, maar ik ga vast werken aan een mooi gedicht over damesbeenmode. ‘Jijijijijijij/bent als een panty/van vijftien denier …’