Zelf zal ik er niets meer aan hebben, maar dat vaders vanaf volgend jaar rondom de geboorte van hun kinderen vijf weken verlof kunnen opnemen is goed nieuws. Mijn baby’s zijn inmiddels 22, 19 en 17 en ik denk niet dat die er nog op zitten te wachten dat ik vijf weken in hun levens ga rondhangen, maar 22 jaar geleden was dat alleen maar dikke pret geweest. NRC kopte online ‘Nu worden vaders serieus genomen’. Ik moet de eerste man die zichzelf niet serieus neemt nog tegenkomen, dus ik vraag me af of de wetgever hier niet iets bekrachtigt wat we zelf al lang wisten.
Even afgezien van termen als ‘papadag’ die je wat mij betreft bij wet zou mogen verbieden, zag en zie ik in mijn omgeving betrokken vaders, vaders die minder zijn gaan werken, vaders die zich net als moeders in allerlei bochten met vrije dagen wrongen, en die na een dag met een peuter en een baby vertwijfeld in de spiegel keken en zich afvroegen waarom ze zelf nog steeds ongedoucht in hun pyjama liepen. Soit, dat gaat voorbij.
Mijn eigen vader was, wetgeving of niet, veel aanweziger in mijn leven dan je als gemiddelde puber zou willen. Hij was leraar, en dus niet zoals kantoorvaders pas om half 7 thuis maar vaak al om half 3, waardoor wij iedere middag schielijk laag over de grond van de bank voor de tv richting ons huiswerk moesten tijgeren, omdat we in de verte zijn 2CV al de hoek om hoorden gieren. Dus ja, het is goed nieuws dat verlof, maar het moet niet te lang duren.
Hugo Blom